Prawo pacjenta do informacji o stanie jego zdrowia jest jednym z podstawowych praw człowieka, wynikającym z przepisów zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. W Polsce podstawowym aktem prawnym regulującym te kwestie jest ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, która szczegółowo określa prawa pacjenta w zakresie uzyskiwania informacji na temat swojego zdrowia oraz zasadności podejmowanych wobec niego działań medycznych, a także ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Prawo do informacji

Każdy pacjent ma prawo do uzyskania pełnej informacji o stanie swojego zdrowia, metodach leczenia, ich skutkach, a także rokowaniach. Zgodnie z art. 31 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz ma obowiązek przekazywać pacjentowi pełne i zrozumiałe informacje o stanie jego zdrowia, w tym o rozpoznaniu, proponowanych metodach terapii, możliwych powikłaniach oraz rokowaniach. Informacje te muszą być przedstawione w sposób dostosowany do poziomu wiedzy i możliwości poznawczych pacjenta.

Prawo do informacji obejmuje także możliwość uzyskania informacji o metodach profilaktyki, rehabilitacji oraz skutkach zdrowotnych stylu życia pacjenta. Lekarz ma obowiązek uwzględniać życzenia pacjenta dotyczące zakresu udzielanych mu informacji, co oznacza, że pacjent może zażądać zarówno ograniczenia, jak i poszerzenia przekazywanych mu danych. Pacjent ma również prawo nie chcieć otrzymywać szczegółowych informacji o stanie swojego zdrowia, co też jest jego autonomiczną decyzją. W takim przypadku powinien złożyć odpowiednie oświadczenie.

Reasumując, lekarz ma obowiązek przekazać pacjentowi zrozumiałe i pełne informacje, które obejmują:

• rozpoznanie choroby
• proponowane i możliwe metody leczenia
• możliwe powikłania i skutki terapii
• prognozy na przyszłość.

Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta

Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta szczegółowo opisuje prawa pacjentów w kontekście udzielania informacji. Zgodnie z jej regulacjami pacjent ma prawo do: