Inne badania obrazowe

U pacjentów z niskim lub średnim prawdopodobieństwem NSTE-ACS zgodnie z obrazem klinicznym należy rozważyć, po przeniesieniu z SOR-u na oddział, tomografię komputerową tętnic wieńcowych (CCTA – coronary computed tomography angiography) lub inne badania nieinwazyjne: echokardiografię obciążeniową, pozytonową tomografię emisyjną, tomografię emisyjną pojedynczego fotonu (SPECT – single photon emission computed tomography) lub rezonans magnetyczny serca z algorytmem do wykrywania ACS (obrzęk, późne wzmocnienie kontrastowe po podaniu gadolinu, wada perfuzji itp.). Oczywiście jeżeli ustalono, że przyczyną wzrostu stężenia troponiny było migotanie przedsionków z szybkim rytmem komór lub nagły wzrost ciśnienia krwi, dalsze badania diagnostyczne nie są wymagane.

Postępowanie terapeutyczne na SOR-ze

Leczenie fibrynolityczne

W Polsce istnieje gęsta sieć pracowni hemodynamicznych funkcjonujących w trybie 24-godzinnym, dzięki czemu wydaje się, że wszyscy chorzy ze wskazaniami do rewaskularyzacji są w stanie do nich dotrzeć bez zbędnego opóźnienia. W związku z tym w codziennej praktyce klinicznej prawie nie spotykamy pacjentów po przebyciu leczenia fibrynolitycznego. Mając jednak na względzie szczególne warunki pracy na SOR-ze, w sytuacji gdy pacjentom ze STEMI nie można zaoferować pierwotnej przezskórnej interwencji wieńcowej w zalecanych przedziałach czasowych lub gdy chory nie wyraża zgody na diagnostykę inwazyjną, warto pamiętać o możliwości zastosowania leczenia fibrynolitycznego, o ile nie ma ku temu przeciwwskazań.

Do przeciwwskazań bezwzględnych należą:

  • wcześniejsze krwawienie wewnątrzczaszkowe lub udar mózgu o nieznanej etiologii niezależnie od czasu przebycia
  • udar niedokrwienny w ciągu poprzedzających 6 miesięcy
  • uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, nowotwór złośliwy lub malformacja tętniczo-żylna w ośrodkowym układzie nerwowym
  • niedawny poważny uraz/operacja/uraz głowy (w ciągu poprzedzających 3 tygodni)
  • krwawienie z przewodu pokarmowego w ciągu poprzedzającego miesiąca
  • rozpoznana skaza krwotoczna
  • rozwarstwienie aorty
  • niepoddające się uciskowi nakłucie w ciągu poprzedzających 24 godzin (np. biopsja wątroby, nakłucie lędźwiowe).

Przeciwwskazania względne obejmują:

  • incydent przemijającego niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego w ciągu poprzedzających 6 miesięcy
  • doustne leczenie przeciwzakrzepowe
  • ciążę oraz pierwszy tydzień po porodzie
  • nadciśnienie oporne na leczenie (ciśnienie skurczowe >180 mmHg i/lub ciśnienie rozkurczowe >110 mmHg)
  • zaawansowaną chorobę wątroby
  • infekcyjne zapalenie wsierdzia
  • czynne owrzodzenie trawienne
  • przedłużoną lub urazową resuscytację.

Leczenie fibrynolityczne zaleca się więc (klasa I zaleceń), jeżeli po rozpoznaniu STEMI nie można odpowiednio szybko wykonać pierwotnej przezskórnej interwencji wieńcowej, o ile nie minęło 12 godzin od początku objawów u pacjentów bez przeciwwskazań do takiej terapii8.

Inne procedury i stosowane leki

Zasadnicze znaczenie w postępowaniu na SOR-ze z pacjentem z ostrym zespołem wieńcowym ma również zwalczanie bólu (podawanie opioidów) i duszności (tlenoterapia bierna u wszystkich osób z SaO2 <90%). W przypadku oczekiwania na koronarografię można wdrożyć dożylną płynoterapię (zwykle 500 ml 0,9% NaCl lub płyn wieloelektrolitowy [PWE]), by odpowiednio przygotować pacjenta do zabiegu i zminimalizować ryzyko wystąpienia pokontrastowej niewydolności nerek. Ważne jest również natychmiastowe podanie leków przeciwzakrzepowych, jeśli nie zrobiono tego w karetce. Wybór odpowiedniej terapii powinien uwzględniać ryzyko niedokrwienia oraz krwawienia. Na SOR-ze lub w izbie przyjęć pacjent powinien otrzymać dawkę nasycającą kwasu acetylosalicylowego (150-300 mg). Po konsultacji z lekarzem z pracowni hemodynamiki można także rozważyć wczesne (przed koronarografią) podanie preparatów przeciwpłytkowych z grupy antagonistów receptora P2Y12 (tikagrelor lub prasugrel). Klopidogrel powinno się stosować jedynie w razie przeciwwskazań do leczenia prasugrelem bądź tikagrelorem, niedostępności tych leków lub ich złej tolerancji. Nie zaleca się rutynowego wstępnego podawania inhibitora receptora P2Y12 u pacjentów z NSTE-ACS, nieznaną anatomią tętnic wieńcowych i zaplanowanym wczesnym postępowaniem inwazyjnym.

Podsumowanie

Zespoły SOR-ów powinny być odpowiednio wyszkolone i wyposażone, aby niezależnie od pracowni hemodynamiki sprawnie, bez zbędnego opóźnienia przeprowadziły diagnostykę różnicową, stratyfikację ryzyka oraz zastosowały wstępne leczenie pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym. Należy wdrożyć odpowiednie protokoły postępowania w szpitalu ułatwiające komunikację między zespołem SOR-u a lekarzem konsultującym pracowni hemodynamiki, które umożliwiałyby sprawne przekazanie pacjenta w celu dalszego leczenia.

Do góry