Komentarz

Prezentowany artykuł omawia istotny klinicznie problem diagnostyki i leczenia postępujących postaci stwardnienia rozsianego (SM). O ile u pacjentów z rzutowo-ustępującą postacią SM, o krótkim czasie trwania choroby i z niewielkim stopniem niepełnosprawności dysponujemy szerokim wachlarzem skutecznych i bezpiecznych metod immunoterapii, o tyle w długo trwającym, postępującym SM możliwości jest znacznie mniej.

Autorzy omawiają wyniki prób terapii stosowanych w postępującej postaci SM: między innymi z zastosowaniem interferonu beta, octanu glatirameru, mitoksantronu, rytuksymabu, kladrybiny, dożylnych wlewów immunoglobulin poliwalentnych czy nawet kortykosteroidów. Należy dodać, że obecnie w piśmiennictwie pojawiają się także optymistyczne doniesienia o skuteczności nowych leków, między innymi natalizumabu, we wtórnie postępującym SM (Cadavid i wsp., 2013).