Nowości na polskim rynku

Aubagio (teryflunomid) tabl. powl. 14 mg 28 szt

Wskazanie. Leczenie dorosłych pacjentów ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowo-ustępującym.

Skuteczność teryflunomidu wykazano w 2 badaniach klinicznych kontrolowanych placebo. Procent pacjentów, u których nie wystąpił rzut w 108. tygodniu wynosił 56,5-57,1% w grupie otrzymującej teryflunomid i 45,6-46,8% w grupie z placebo. Procent progresji niepełnosprawności utrzymującej się przez 3 miesiące w 108. tygodniu wynosił 20,2-15,8% w grupie otrzymującej teryflunomid i 27,3-19,7% w grupie z placebo.

Teryflunomid to lek immunomodulujący o właściwościach przeciwzapalnych. Jest niekompetycyjnym, odwracalnym inhibitorem dehydrogenazy dihydroorotanowej, enzymu mitochondrialnego biorącego udział w syntezie pirymidyny de novo. Wskutek tego hamuje syntezę DNA i działa cytostatycznie na dzielące się limfocyty.

Briviact (brywaracetam) tabl. powl. 10 mg 14 szt.

Wskazanie. Terapia wspomagająca w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z padaczką.

Skuteczność brywaracetamu w leczeniu wspomagajacym w napadach częściowych potwierdzono w 3 wieloośrodkowych badaniach klinicznych z randomizacją, prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanych z użyciem placebo, z zastosowaniem stałej dawki od 5 do 200 mg/dobę. Odsetki pacjentów, u których wystąpiło co najmniej 50% zmniejszenie częstości występowania napadów drgawkowych wyniosły 20,3% (placebo), 34,2% (dawka 50 mg/dobę), 39,5% (100 mg/dobę) i 37,8% (200 mg/dobę).

Za główny mechanizm działania przeciwdrgawkowego brywaracetamu uważa się wiązanie z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A (SV2A ), glikoproteiną przezbłonową występującą presynaptycznie w neuronach i komórkach endokrynowych.

Lemtrada (alemtuzumab) koncentrat do sporz. roztw. do inf. iv. 12 mg.

Wskazania. Leczenie dorosłych pacjentów z aktywną rzutowo-ustępującą postacią stwardnienia rozsianego potwierdzoną przez objawy kliniczne lub wyniki diagnostyki obrazowej.

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania oceniano w 3 randomizowanych badaniach klinicznych. Lek spowodował obniżenie ryzyka wystąpienia stałego narastania niepełnosprawności trwającego 6 miesięcy i rocznego wskaźnika nawrotów w porównaniu z podawanym podskórnie interferonem β-1a. U znacznie mniejszej liczby pacjentów wystąpiły ciężkie nawroty choroby oraz znacząco mniejsza liczba nawrotów wymagała leczenia steroidami.