Uszkodzenie splotu ramiennego objawia się bólem i/lub utratą funkcji ipsilateralnej kończyny górnej. W diagnostyce różnicowej jego przyczyn uwzględnia m.in. czynniki infekcyjne, nowotwory, przerzuty, uszkodzenie popromienne, a także zespół górnego otworu klatki piersiowej. Jednostką chorobową o nieznanej etiologii, w której również występuje uszkodzenie splotu ramiennego, jest zespół Parsonage’a-Turnera.

Wprowadzenie

Pleksopatia ramienna/uszkodzenie splotu ramiennego jest chorobą neurologiczną powodującą ból i/lub utratę funkcji ipsilateralnej kończyny górnej. Może ją wywołać wiele czynników, zarówno urazowych, jak i nieurazowych, w tym infekcyjnych.¹ Wyróżnia się także idiopatyczną neuralgię amiotroficzną (zwaną również zespołem Parsonage’a-Turnera) jako jednostkę chorobową o nieznanej etiologii, w której występuje uszkodzenie splotu ramiennego. Objawia się ona nagłym, silnym bólem w obrębie obręczy barkowej z następującym osłabieniem i niekiedy atrofią mięśni.² Opisywano również przypadki, w których jedynymi symptomami były niedowład i zanik mięśni obręczy barkowej, bez poprzedzającego bólu.^3,4 Rozpoznanie zespołu Parsonage’a-Turnera ustala się po wykluczeniu innych powodów uszkodzenia splotu ramiennego.¹

W diagnostyce różnicowej przyczyn uszkodzenia splotu ramiennego należy uwzględnić m.in. czynniki infekcyjne, nowotwory, przerzuty, uszkodzenie popromienne, a także zespół górnego otworu klatki piersiowej.⁵

Infekcyjne uszkodzenie splotu ramiennego

Porażenie splotu ramiennego jest opisywane jako jeden z objawów w przebiegu chorób odkleszczowych. Przypadki porażenia splotu ramiennego odnotowywano zarówno u pacjentów z neuroboreliozą, jak i w kleszczowym zapaleniu mózgu (KZM), w którym takie porażenie stanowi jedno z najczęstszych powikłań, riketsjozach oraz ludzkiej anaplazmozie granulocytarnej. Wiele czynników infekcyjnych bierze się również pod uwagę w patogenezie idiopatycznej neuralgii amiotroficznej.^6-9

Kleszczowe zapalenie mózgu

KZM zazwyczaj ma przebieg dwufazowy. Pierwsza faza charakteryzuje się nagłym początkiem, niespecyficznymi objawami grypopodobnymi, bólem głowy oraz nudnościami i wymiotami. U części zakażonych choroba kończy się na pierwszej fazie, lecz u ok. 30% ...

Diagnostyka serologiczna ewidentnie potwierdza etiologię wirusową (wirus KZM). W postaci oponowo-mózgowo-rdzeniowej – z powodu szczególnej predyspozycji wirusa KZM do rogów przednich rdzenia kręgowego – może występować porażenie wiotkie podobne do poliomyelitis. W odróżnieniu jednak od poliomyelitis w KZM zajęte są zwykle mięśnie kończyn górnych, obręczy barkowej i karku.^10,11 Niedowład cofa się powoli i mimo rehabilitacji pacjenci nie odzyskują pełnej sprawności (ryc. 2).