Ciśnienie wewnątrzgałkowe jest potwierdzonym czynnikiem rozwoju i progresji jaskry, ściśle powiązanym z funkcjami wzrokowymi. Jednocześnie pozostaje jedynym modyfikowalnym parametrem terapii. Szeroki wybór leków pozwala zwykle osiągnąć pożądany efekt baroprotekcyjny, jednak w niektórych przypadkach wskazane jest wykorzystanie współczesnych możliwości laseroterapii. Poniżej przedstawiamy najczęściej wykonywane zabiegi laserowe.

Trabekuloplastyka laserowa

ALT

Trabekuloplastyka laserowa laserem argonowym (ALT – argon laser trabeculoplasty) jako metoda leczenia w jaskrze otwartego kąta została wprowadzona w 1979 r. przez Wise’a i Wittera. Technika opiera się na punktowym przypalaniu struktur beleczkowania z wykorzystaniem światła o długości fali 488 nm i 514 nm. Pozwala na obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego (CWG) poprzez ułatwienie odpływu cieczy wodnistej w efekcie nie do końca poznanych mechanizmów, z których dwa mają największe uzasadnienie.

Według pierwszej teorii (mechanicznej) fotokoagulacja naświetlanych tkanek prowadzi do przebudowy strukturalnej trabekulum w wyniku obkurczania włókien kolagenowych, czego skutkiem jest otwarcie przestrzeni międzybeleczkowych. Jednocześnie (teoria komórkowa) dochodzi do wzmożonej produkcji prostaglandyn i migracji makrofagów wraz ze wzrostem ich aktywności fagocytarnych w miejscach martwicy naświetlonej tkanki.

SLT

Obecnie bardziej zalecaną metodą jest trabekuloplastyka selektywna (SLT – selective laser trabeculoplasty), wprowadzona w 1995 r. przez Latinę i Parka, wykonywana przy użyciu pulsowego lasera Nd:YAG o długości fali 532 nm. Technika wykonania jest podobna jak w ALT, jednakże ze względu na bardzo krótki czas impulsu w metodzie tej wykorzystuje się mniej niż 0,1% energii potrzebnej do przeprowadzenia ALT. Innowacyjność trabekuloplastyki SLT w stosunku do ALT polega na selektywnym oddziaływaniu promieniowania laserowego tylko na zawierające melaninę komórki beleczkowania, bez przebudowy architektury tkanki. Krótki czas impulsu świetlnego – zaledwie 3 ns – wystarcza do wywołania zmian w obrębie struktur zawierających barwnik, a jednocześnie uniemożliwia rozszerzenie efektu termicznego na otaczające komórki. Ta zaleta SLT powoduje, że jest ona obecnie bardziej rekomendowana niż ALT ze względu na większy profil bezpieczeństwa i możliwość powtarzania terapii.^1-3

MDLT

Trabekuloplastyka diodowym laserem mikropulsowym (MDLT – micropulse diode laser trabeculoplasty) jest najnowszą techniką trabekuloplastyki z użyciem lasera diodowego o długości fali 810 nm.3,4 Podobnie jak w przypadku SLT nie ma efektu termicznego...