Choroby obturacyjne naczyń siatkówki to grupa schorzeń, których podłożem jest niedrożność naczyń krwionośnych siatkówki powodująca jej niedotlenienie i w konsekwencji obniżenie ostrości wzroku wśród pacjentów w średnim i starszym wieku. Rokowanie co do ostatecznej ostrości wzroku pacjenta zależy od czasu trwania objawów, rodzaju i lokalizacji zamkniętego naczynia krwionośnego, a tym samym powierzchni zajętej siatkówki. Z tego powodu rodzaj i intensywność leczenia ustalane są indywidualnie dla każdego pacjenta. Jedną z wielu możliwych form leczenia jest laseroterapia siatkówki. Niniejszy artykuł ma zaktualizować wiedzę na temat współczesnej laseroterapii siatkówki w chorobach obturacyjnych naczyń siatkówki.

Rodzaje laserów stosowanych w leczeniu chorób siatkówki

Laseroterapia siatkówki po raz pierwszy została zastosowana w latach 50. ubiegłego wieku przez Meyera-Schwickeratha z wykorzystaniem lasera ksenonowego firmy Zeiss¹. Od tamtego czasu nastąpił radykalny rozwój laseroterapii z wprowadzeniem do powszechnego stosowania laserów okulistycznych o różnym źródle fali laserowej, takich jak: laser argonowy (514 nm), laser rubinowy (694,3 nm), laser ksenonowy (647,1 nm i 676,4 nm), żółty laser (577 nm), zielony laser Nd:Yag (druga harmoniczna – 532 nm) oraz laser mikropulsowy (żółty 577 nm i zielony 532 nm). Zastosowanie tych laserów poprawiło skuteczność leczenia powikłań okulistycznych związanych z chorobami obturacyjnymi siatkówki i polepszyło rokowanie co do zachowania widzenia kosztem jednoczesnego i trwałego działania destrukcyjnego w miejscu zastosowania lasera. Wyjątkiem w tej grupie jest laser mikropulsowy niepowodujący uszkodzeń siatkówki. Pozostałe lasery generują wiązkę światła absorbowaną przez nabłonek barwnikowy siatkówki, melaninę błony naczyniowej oraz hemoglobinę. W wyniku działania impulsu laserowego następuje wzrost temperatury okolicznych tkanek, w tym warstwy sensorycznej siatkówki, a przy agresywniejszym doborze parametrów efekt sięga do warstw wewnętrznych siatkówki.

Mechanizm działania laserów w leczeniu chorób siatkówki

Efektem działania laserów jest głównie oparzenie termiczne z wtórnym tworzeniem się blizny na poziomie nabłonka barwnikowego, uszkodzenie siatkówki sensorycznej oraz położonej poniżej błony naczyniowej. Wielkość obszaru bliznowacenia zmienia się w...