Adenowirusy są odpowiedzialne za około 90% wirusowych zapaleń spojówek. Epidemiczne zapalenie spojówek i rogówki jest wysoce zakaźną chorobą wywoływaną przez adenowirusy serotypu 8, 9, 19 i 37. Badania prowadzone w ostatnich latach dowodzą pojawiania się nowych serotypów wirusa jako czynnika wywołującego: 53, 54, 56, 64^1-3 oraz – według doniesienia Hashimoto i wsp. z 2018 – serotypu 85, będącego rekombinacją serotypów 53 i 64².

W podejściu do terapii od wielu lat jesteśmy świadkami kontrowersji. Pojawienie się nowych serotypów wśród czynników etiologicznych może zwiastować dodatkowe komplikacje w planowaniu odpowiedniego leczenia z uwagi na potencjalnie cięższy przebieg kliniczny. W artykule przedstawiono najnowsze doniesienia na temat epidemicznego zapalenia spojówek i rogówki, koncentrując się głównie na pracach klinicznych i laboratoryjnych dotyczących terapii.

Obraz kliniczny

Epidemiczne zapalenie spojówek i rogówki jest chorobą wysoce zakaźną, okres inkubacji wynosi nawet do 3 tygodni. Do najczęstszych objawów podmiotowych należą łzawienie, uczucie ciała obcego, zamglone widzenie, światłowstręt. Często objawom tym towarzyszy infekcja górnych dróg oddechowych. Mogą również występować bóle głowy, gorączka, uczucie ogólnego osłabienia oraz powiększenie przyusznych węzłów chłonnych.

Do najczęstszych objawów przedmiotowych należą przekrwienie, obrzęk i odczyn grudkowy spojówek, obrzęk powiek i charakterystyczne mnogie rogówkowe nacieki podnabłonkowe. W większości przypadków dochodzi do zajęcia drugiego oka, gdzie choroba ma tendencję do łagodniejszego przebiegu. W przypadkach o ciężkim przebiegu może dochodzić do tworzenia się błon rzekomych^4,5.