Współczesna antybiotykoterapia opiera się na właściwym doborze antybiotyku i adekwatnym do patologii czasie leczenia. Ponieważ w praktyce okulistycznej liczba preparatów antybakteryjnych jest ograniczona, trzeba bardzo precyzyjnie planować leczenie i zwracać szczególną uwagę na identyfikację patogenów. Terapia zakażeń powinna być poprzedzona starannym pobraniem materiału do badania i identyfikacją czynnika patogennego, dzięki czemu antybiotykoterapia może być adekwatna i skuteczna. Współczesna farmakologia oferuje wiele substancji o bardzo dużej skuteczności, ale aby ich właściwości odpowiednio wykorzystywać, należy je starannie dobierać, stosować właściwe dawkowanie i czas leczenia. Takie postępowanie pozwala na uzyskanie oczekiwanego efektu i zapobieganie zwiększeniu ryzyka rozwoju lekooporności. Fakt pojawienia się nowych antybiotyków o bardzo szerokim spektrum działania nie powinien oznaczać, że należy sięgać po nie zawsze i wszędzie. Ten dobór powinien być poprzedzony analizą sytuacji klinicznej, ryzyka, jakie istnieje u pacjenta, i oczekiwań wobec leku.

Ochrona powierzchni oka

Infekcje powierzchni oka to częsty problem w praktyce okulistycznej. W większości przypadków mechanizmy obronne powierzchni oka skutecznie ograniczają ich zasięg i prowadzą do samowyleczenia. Ważne jest różnicowanie przyczyn tych infekcji, ponieważ zdecydowana ich większość ma podłoże wirusowe i nie wymaga antybiotykoterapii. W wielu stanach tego typu zakażenie ma charakter samoograniczający, a stosowanie leków nawilżających powierzchnię oka i odpowiednia higiena brzegów powiek dają szybką poprawę i ustąpienie niepokojących objawów.

Praktyka ambulatoryjna zmierza więc w kierunku maksymalnego ograniczenia antybiotykoterapii i stosowania jej tylko w jednoznacznych sytuacjach klinicznych. Ta ostrożność podyktowana jest ryzykiem narastania antybiotykoodporności spowodowanej niewystarczającym dawkowaniem i przedłużaniem czasu stosowania. To częsty błąd podczas antybiotykoterapii, ograniczający możliwość uzyskania stężeń terapeutycznych, a w konsekwencji – powodujący przedłużenie czasu terapii i narastanie liczby szczepów opornych.

Pacjenci hospitalizowani i poddawani zabiegom naruszającym ciągłość tkanek powinni być adekwatnie zabezpieczeni przeciwinfekcyjnie. Naczelną zasadą jest przestrzeganie reguł aseptyki i antyseptyki. Pierwszym krokiem jest dekontaminacja pola operac...