Konserwanty w kroplach przeciwjaskrowych jako czynniki ryzyka zespołu suchego oka

prof. dr hab. n. med. Ewa Mrukwa-Kominek
lek. Mateusz Porwolik

Klinika Okulistyki Katedry Okulistyki Wydziału Nauk Medycznych, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Oddział Okulistyki Dorosłych Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego im. prof. K. Gibińskiego, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Ewa Mrukwa-Kominek

Klinika Okulistyki Katedry Okulistyki Wydziału Nauk Medycznych w Katowicach,

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

ul. Ceglana 35, 40-514 Katowice

e-mail: ewa.mrukwa@sum.edu.pl

  • Środki konserwujące występujące w preparatach okulistycznych
  • Udokumentowane badania dotyczące wpływu chlorku benzalkonium obecnego w kroplach przeciwjaskrowych na poszczególne warstwy oka


Większość wielodawkowych preparatów okulistycznych wymaga zastosowania systemów konserwujących, których działanie polega na: hamowaniu wzrostu mikroorganizmów znajdujących się w buteleczce z lekiem, wydłużeniu okresu trwałości, zapobieganiu biodegradacji i utrzymaniu mocy preparatu, możliwości stosowania wygodnych dla pacjenta i bezpiecznych pojemników wielodawkowych.

Podział środków konserwujących w zależności od klasy chemicznej i/lub mechanizmu działania wygląda następująco:

  • kationowe środki powierzchniowo czynne (np. chlorek benzalkonium [BAK – benzalkonium chloride])
  • środki wielokationowe (np. polikwaternium-1 [POLYQUAD®])
  • związki rtęci (np. tiomersal)
  • związki alkoholowe (np. chlorobutanol)
  • sole kwasu sorbowego (np. sorbinian potasu)
  • amidyny (np. chlorheksydyna)
  • oksydanty
  • wersenian sodu (EDTA – ethylene-diamine-tetraacetic-acid).

Wykazano, że wszystkie środki konserwujące powszechnie stosowane w kroplach do oczu wywołują zmiany histopatologiczne i zapalne na powierzchni oka, np. uszkodzenie rogówki i spojówki, zmiany nabłonka, rogowacenie, infiltrację komórek zapalnych w rąbku oraz w zrębie i nabłonku rogówki.

Przewlekły charakter choroby i jej terapii wiąże się z wystąpieniem niepożądanych działań zarówno substancji czynnej, jak i środków konserwujących. Powodują one zaburzenia powierzchni oka z manifestacją wielu objawów subiektywnych. W publikacjach dotyczących diagnostyki i leczenia jaskry podkreśla się, że długotrwałe stosowanie preparatów zawierających konserwanty wywiera toksyczny wpływ na różne struktury gałki ocznej – stąd sugestie, że u osób z chorobą powierzchni oka i/lub z alergią na środki konserwujące należy rozważyć zastosowanie leku przeciwjaskrowego wolnego od tych substancji.

Pacjenci poddawani miejscowemu leczeniu jaskry mają zmniejszone czucie rogówkowe i spojówkowe. Uważa się, że środki konserwujące są odpowiedzialne za działanie neurotoksyczne w rogówce, zmniejszenie czucia rogówkowego przy jaskrze, co koreluje z częstością wkraplania tych leków.

Chlorek benzalkonium jest to najczęściej wykorzystywany środek konserwujący do produkcji kropli okulistycznych, który można znaleźć w składzie aż blisko 70% z nich. Jest on wykorzystywany w okulistyce od lat 40. XX w.1 (ryc. 1). Stosowany jest pow...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Spojówka, rogówka, soczewka

Badania przeprowadzone przez Guenouna i wsp. oraz publikacje innych autorów wykazały proapoptotyczne działanie BAK na komórki nabłonka spojówki. Te same badania nie [...]

Film łzowy

Dowiedziono, że preparaty zawierające BAK prowadzą do niestabilności filmu łzowego. Dlatego podczas leczenia pacjentów z występującymi zaburzeniami tej warstwy należy mieć na [...]

Podsumowanie

Potencjał uszkodzeń wywołanych przez BAK ma znaczenie kliniczne zwłaszcza u pacjentów, którzy aplikują krople do oczu kilka razy dziennie przez wiele lat, [...]

Do góry