Soczewki klasy premium – jak uniknąć rozczarowań pooperacyjnych po zabiegu refrakcyjnej wymiany soczewki oraz usunięciu zaćmy
dr n. med. Adam Cywiński
- Właściwa kwalifikacja przedoperacyjna mająca na celu wybór optymalnego modelu soczewki wewnątrzgałkowej to proces złożony, a zarazem klucz do uzyskania sukcesu pooperacyjnego. Temu zagadnieniu jest poświęcony niniejszy artykuł
Określenie „najbardziej odpowiednia soczewka” nie jest synonimem soczewki pozwalającej bez potrzeby stosowania dodatkowej korekcji uzyskać dobre widzenie do wszystkich odległości, tj. do dali, bliży oraz odległości komputerowych. Z uwagi na zbyt złożoną budowę oka w wielu przypadkach, włączając w to wadę wzroku, najbardziej odpowiednim modelem staje się soczewka o najprostszej budowie, czyli tzw. jednoogniskowa. Przy korygowaniu wady wzroku w procesie refrakcyjnej wymiany soczewki należy pamiętać, że przedoperacyjna ostrość wzroku pacjenta oceniana do wszystkich odległości jest bardzo dobra przy zastosowaniu odpowiedniej metody. Chirurgiczna korekcja wady z użyciem soczewki wewnątrzgałkowej o budowie złożonej może dać pacjentowi niezależność od stosowania okularów. Jeżeli jednak idzie za tym znaczna utrata jakości widzenia, to nie jest to już opcja godna polecenia. Trzeba mieć na uwadze, że pacjenci chcący poddać się zabiegowi refrakcyjnej wymiany soczewki są bardziej wymagający niż ci z zaćmą, z racji bardzo dobrej ostrości wzroku oraz jakości widzenia przedoperacyjnego.
Za soczewki wewnątrzgałkowe klasy premium uważa się te modele, które pozwalają na uzyskanie dobrej ostrości wzroku nie tylko do jednej odległości. Najbardziej złożone pozwalają uzyskać dobre widzenie do dali, bliży oraz odległości pośrednich, a te najbardziej zaawansowane technologicznie dodatkowo na zachowanie wysokiej jakości widzenia.
Jakość jest nadal tą składową widzenia, o której rzadko się wspomina, skupiając się głównie na ocenie ostrości wzroku. Już w okresie przedoperacyjnym należałoby ocenić, jaką jakość widzenia generują poszczególne struktury oka wchodzące w skład układu optycznego. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na stan rogówki. Znając m.in. tę informację, można, przynajmniej w części, uniknąć rozczarowań pooperacyjnych. Aby ocenić jakość widzenia, należałoby wprowadzić badania oceniające te stałe parametry budowy oka, które mogą mieć na nią wpływ. Przykładowym urządzeniem stosowanym w praktyce własnej autora niniejszego artykułu jest analizator iTrace1,2. Wśród wielu jego innych funkcji jest ta, która pozwala m.in. na ocenę kątów kappa (κ) oraz alfa (α). Ocena aberracji wyższego rzędu (HOA – higher order aberration) generowanych rozdzielnie przez rogówkę oraz wnętrze oka, głównie soczewkę, to jeden z atutów analizatora iTrace (ryc. 1).