Choroby neurologiczne, w tym stwardnienie rozsiane (SM – sclerosis multiplex), udar mózgu, nadciśnienie tętnicze lub postępujące z czasem procesy starzeniowe, w znaczący sposób wpływają na zdolność widzenia oraz zdrowie oczu, co jest związane ze współistniejącymi zaburzeniami w fizjologii połączeń nerwowo-mięśniowych zaangażowanych w kontrolę wzroku i ruch gałek ocznych. Niektóre choroby neurologiczne mogą ponadto upośledzać funkcjonowanie nerwu wzrokowego, prowadząc do stopniowej lub całkowitej utraty wzroku. Zaburzone widzenie charakteryzujące się obecnością stanu zapalnego wraz z postępującą ślepotą wydaje się częściej notowane u osób >55 r.ż. Także inne choroby przewlekłe i autoimmunologiczne zostały powiązane ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń wzroku. Do najczęstszych należą m.in.: zapalenie nerwu wzrokowego (nierzadkie u chorych z SM), niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego spowodowana ograniczonym lub niskim przepływem krwi do nerwu wzrokowego (w wyniku np. rozwoju guzów przysadki mózgowej lub mózgu), zwiększone ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego w głowie. U niektórych pacjentów po udarze może również wystąpić zaburzona czynność oczu, co często prowadzi do utraty obwodowego pola widzenia, oczopląsu lub nieprawidłowego ustawienia gałek ocznych^1,2.

Zaburzenia funkcji wzroku o podłożu neurologicznym są najczęściej diagnozowane podczas szczegółowej analizy historii medycznej chorego, na podstawie stosowanych leków oraz wywiadu dotyczącego ogólnego stanu i zdrowia oczu. Zaleca się wówczas wykonanie szczegółowej oceny: ostrości wzroku, widzenia barw, funkcji źrenic, pola widzenia, wrażliwości na kontrast, a także wnikliwe badanie dna oka. Wgląd w struktury mózgu i nerwu wzrokowego oraz określenie potencjalnych uszkodzeń za pomocą rezonansu magnetycznego (MR), tomografii komputerowej (TK) i optycznej koherentnej tomografii (OCT – optical coherence tomography) ułatwiają ocenę ruchu gałek ocznych oraz zdrowia neuropsychicznego. W niektórych przypadkach w badaniu funkcji rogówki i siatkówki przydatne są też szczegółowe optyczne badania elektrofizjologiczne³.

Do określenia przyczyny zaburzeń wzroku, a tym samym podjęcia odpowiednio ukierunkowanego leczenia, niezbędna jest szczegółowa i wczesna diagnoza. Zakres proponowanych sposobów leczenia rozciąga się od farmakoterapii (zwykle z użyciem glikokortyko...

Rola żywienia w leczeniu zaburzeń widzenia i chorób oczu o podłożu neurologicznym

Sposób odżywiania zapewniający spożywanie zalecanych składników odżywczych we właściwych dla danej populacji wiekowej ilości odgrywa kluczową rolę w leczeniu objawów schorzeń neurologicznych związanych z zaburzeniami widzenia i chorobami oczu. Szc...