Czerniak jest nowotworem skóry, błon śluzowych oraz błony naczyniowej oka, wywodzącym się z neuroektodermalnych komórek melanocytarnych. Nierzadko rozwija się w sposób niezauważony przez pacjenta, a pierwsze objawy są związane z obecnością przerzutów odległych. W pracy zaprezentowano przypadek 41-letniej pacjentki, u której rozpoznano czerniaka złośliwego w stadium uogólnionym, a pierwszymi objawami, które zaniepokoiły chorą, były duszność i kaszel. Podczas diagnostyki w ciągu zaledwie kilku tygodni u chorej obserwowano postępującą niewydolność oddechową związaną z gwałtowną progresją ognisk przerzutowych w płucach. W momencie kwalifikacji do leczenia onkologicznego stan ogólny chorej określono na 3 stopień sprawności w skali ECOG-WHO. Leczenie zaawansowanego czerniaka opiera się obecnie m.in. na stosowaniu leków ukierunkowanych molekularnie. W opisywanym przypadku badanie genetyczne ujawniło obecność mutacji p.Val600Glu w genie BRAF, zatem u chorej zasadne byłoby zastosowanie wemurafenibu.[1] lub dabrafenibu w monoterapii lub w połączeniu z inhibitorem MEK. Jednak ze względu na pogorszenie stanu sprawności chora nie kwalifikuje się obecnie do takiego leczenia. Przypadek ten demonstruje znaczenie czujności onkologicznej i konieczność wykonania szybkiej diagnostyki u takich chorych.

Opis przypadku

Czerniak (melanoma) stanowi 5-7 proc. nowotworów skóry i ok. 1 proc. wszystkich nowotworów złośliwych. Liczba nowych rozpoznań choroby stale wzrasta. Standaryzowany współczynnik zachorowalności na czerniaka w Polsce wynosi ok. 4,9/100 000.[2] Medi...