Diagnostyka
Ziarniniak grzybiasty – czy tylko choroba skóry? Wskazówki dla lekarza rodzinnego
lek. Julia Nowowiejska
dr hab. n. med. Anna Baran
prof. dr hab. n. med. Iwona Flisiak
- Rozpoznanie ziarniniaka grzybiastego niejednokrotnie przysparza trudności ze względu na wybitnie niecharakterystyczny obraz kliniczny stadium wstępnego, które może przypominać atopowe, kontaktowe czy łojotokowe zapalenie skóry, a także wiele innych dermatoz
- Niejasny początkowy obraz choroby stwarza trudności, które może napotkać lekarz, zwłaszcza rodzinny, często mający kontakt z takim pacjentem jako pierwszy, dlatego warto poznać podstawowe informacje dotyczące ziarniniaka grzybiastego i uwzględnić jego diagnozę w przypadku dermatoz przebiegających z rumieniem, złuszczaniem i świądem
Chłoniaki, złośliwe nowotwory wywodzące się z limfocytów znajdujących się w różnych stadiach różnicowania, pierwotnie zajmują węzły chłonne z naciekaniem pierwotnych narządów limfatycznych1. Pierwszą najczęstszą lokalizacją pozawęzłową tych nowotworów jest przewód pokarmowy, a drugą skóra2,3. Pierwotnie skórne chłoniaki (PCL – primary cutaneous lymphomas) są ograniczone wyłącznie do skóry, bez zajęcia węzłów chłonnych, szpiku kostnego czy narządów wewnętrznych2,4. Wywodzą się głównie z linii limfocytów CD4+ CD45Ro+ mających zdolność naciekania skóry4. Aktualny podział PCL znajduje się w klasyfikacji World Health Organization (WHO) i European Organisation for Research and Treatment of Cancer (EORTC) z 2005 r. z późniejszymi zmianami z 2008 i 2016 r.5 Około 65% stanowią chłoniaki T-komórkowe4. Najczęstszym z nich jest ziarniniak grzybiasty (MF – mycosis fungoides)4. Częstość jego występowania szacuje się na 0,5-1/100 000, przy czym częściej chorują mężczyźni niż kobiety (1,5-2:1) oraz osoby w średnim wieku4,6.
Dokładne mechanizmy patogenetyczne nie są znane, ale bierze się pod uwagę czynniki genetyczne, immunologiczne i środowiskowe7. Wyróżnia się aż 31 postaci MF, z czego najczęstsza jest postać klasyczna, należy jednak pamiętać o możliwości zróżnicowanego obrazu klinicznego choroby w zależności od odmiany8.
Rokowanie w MF zależy od postaci i stadium zaawansowania choroby, szacuje się jednak, że 5 lat przeżywa ok. 88% pacjentów7. W okresie wstępnym czas przeżycia wynosi nawet 25 lat, w stadium naciekowym – ok. 5 lat, w guzowatym i w przypadku zajęcia narządów wewnętrznych – 1-2 lata9.