Rak płuca jest jednym z najczęściej występujących nowotworów na świecie i główną przyczyną zgonów związanych z nowotworami. W ostatnich latach nastąpił znaczący postęp w leczeniu chorych z rakiem płuca dzięki wprowadzeniu nowoczesnych metod farmakoterapii, takich jak terapie ukierunkowane molekularnie oraz immunoterapia.

Terapie celowane

Terapie ukierunkowane na konkretne zaburzenia genetyczne w komórkach nowotworowych wprowadziły nowe i bardziej skuteczne możliwości leczenia chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP). Najbardziej znane są inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI – tyrosine kinase inhibitors), takie jak inhibitory receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR – epidermal growth factor receptor), np. gefitynib, erlotynib, afatynib i ozymertynib. Są one skuteczne w leczeniu chorych z NDRP z mutacjami genu EGFR, prowadząc do znacznej poprawy wskaźników przeżycia. Inhibitory ALK i ROS1 także są stosowane u chorych z NDRP z rearanżacjami tych genów. Leki takie jak kryzotynib, alektynib, brygatynib i lorlatynib wykazują znaczną skuteczność w tych populacjach chorych, wydłużając czas przeżycia i poprawiając jakość życia (QoL – quality of life).

Leczenie we wczesnych stadiach choroby

Wczesne stadia NDRP obejmują stadia I, II oraz niektóre przypadki stadium IIIA. W tych stadiach standardem leczenia jest zazwyczaj chirurgiczne usunięcie guza, a następnie – w wybranych sytuacjach – chemioterapia i radioterapia adiuwantowa. W ostatnim czasie do leczenia uzupełniającego wprowadzono także terapie celowane.

Ozymertynib

W badaniu ADAURA wykazano, że stosowanie ozymertynibu jako terapii adiuwantowej u chorych z NDRP z mutacjami w genie EGFR (delecja w eksonie 19 lub substytucja L858R w eksonie 21) znacząco poprawia przeżycie wolne od choroby (DFS − disease-free survival). W tym badaniu 682 chorych z resekcyjnym NDRP zostało zrandomizowanych do otrzymywania ozymertynibu lub placebo przez nie więcej niż 3 lata. Ozymertynib znacząco wydłużył medianę DFS zarówno u chorych w stadium II-IIIA, jak i w całej badanej populacji. Lek ten przynosi również istotną korzyść w zakresie całkowitego przeżycia (OS – overall survival). Stosowanie ozymertynibu zmniejsza ryzyko zgonu o mniej więcej 50%. Wyniki badania ADAURA potwierdzają przewagę terapii ozymertynibem nad placebo w leczeniu adiuwantowym chorych z resekcyjnym NDRP z mutacją w genie EGFR¹.