Wprowadzenie

Standardowy zapis elektrokardiograficzny (EKG) jest wypadkową sumy poszczególnych wektorów repolaryzacji i depolaryzacji mięśnia sercowego. Zmiany w wielkości jam serca wpływają na kierunek rozchodzenia się potencjału w mięśniu sercowym, co znajduje swoje odzwierciedlenie w powierzchniowym zapisie EKG. Dzięki temu za pomocą elektrokardiogramu możemy rozpoznać przerost przedsionków i komór. Do rozpoznania konieczna jest znajomość kryteriów elektrokardiograficznych.

Przerost prawej komory serca

Przerost prawej komory serca w zapisie EKG należy do obrazu wad wrodzonych serca: zespołu Fallota, zwężenia zastawki tętnicy płucnej, skorygowanego przełożenia wielkich pni tętniczych.

Należy pamiętać, że u noworodka przerost prawej komory występuje również w wadach lewego serca z przewodozależnym przepływem systemowym, w których prawa komora pełni rolę komory systemowej (przepływ prawo-lewy przez przewód tętniczy od pnia płucnego do aorty zapewnia przepływ krwi w krążeniu systemowym przy braku lub niedostatecznym przepływie krwi z lewej komory do aorty), takich jak: krytyczne zwężenie zastawki aortalnej, krytyczna koarktacja aorty, przerwanie ciągłości łuku aorty, zespół hipoplazji lewego serca.

Kryteria rozpoznania przerostu prawej komory serca dotyczą odprowadzeń przedsercowych i zmieniają się w zależności od wieku dziecka (tab. 1-3).

W przeroście prawej komory serca w zapisie EKG oś serca jest odchylona w prawo (z uwzględnieniem wieku). U noworodków oś serca jest odchylona >180°.

W odprowadzeniu V1 w przeroście prawej komory kształt zespołu QRS ma najczęściej morfologię qR.