Opis przypadku

Do izby przyjęć zgłosili się rodzice z 15-letnią dziewczynką z powodu pojawienia się przed 2 dniami bolesności i obrzęku prawej kończyny dolnej. W wywiadzie nie podano urazu, gorączki ani innych dolegliwości. Na podstawie wywiadu rodzinnego ustalono, że ojciec biologiczny dziecka zmarł w wieku 35 lat z powodu zatorowości płucnej.

Przy przyjęciu stan ogólny dziewczynki był dobry. W badaniu przedmiotowym skóra bez zmian patologicznych, śluzówki różowe, wilgotne, bez wybroczyn, migdałki podniebienne w łukach, bez nalotów. Temperatura wynosiła 36,3ºC, oddechy 16/min, czynność serca 78/min, RR 95/60, szmer oddechowy symetryczny, prawidłowy, tony serca głośne, prawidłowo akcentowane. Tętno na tętnicach obwodowych było prawidłowo wyczuwalne, skóra kończyn prawidłowo ucieplona. Brzuch miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych. Stwierdzono powiększenie obwodu uda i podudzia prawego oraz bolesność uciskową prawej kończyny dolnej. Wykonano badania dodatkowe: morfologię, badanie ogólne moczu, biochemię (mocznik, kreatynina, jony, ALT/AST), RTG klatki piersiowej, EKG, USG brzucha. Wyniki badań pozostawały bez odchyleń. W USG doplerowskim kończyn dolnych stwierdzono cechy rozległej zakrzepicy w żyle udowej prawej przechodzącej na żyłę biodrową wspólną.

Skierowano dziewczynkę na oddział hematologii w celu dalszego leczenia.

Przy przyjęciu na oddział hematologii dziewczynka była w stanie ogólnym dobrym. W kontrolnych badaniach na oddziale czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT) i INR były w normie, stężenie dimeru D 8362,50 µg/l (norma 170-550). Do leczenia włączono nadroparynę w dawce 100 j./kg m.c. co 12 godzin. W kontrolnym USG wykonanym po 5 dniach: żyła biodrowa zewnętrzna, udowa głęboka na całej długości niedrożne, bez widocznego przepływu; żyła udowa w okolicy więzadła pachwinowego poszerzona do 15 mm, wypełniona skrzepliną. W wykonanych badaniach w kierunku trombofilii stwierdzono heterozygotyczną mutację genu czynnika V typu Leiden. W 7 dobie leczenia nadroparyną dołączono warfarynę, początkowo w dawce 5 mg (0,14 mg/kg). W 3 dobie leczenia oznaczono INR, który wynosił 2,5 i odpowiadał stężeniu terapeutycznemu leku. Wówczas odstawiono nadroparynę i zaplanowano kontrolne badanie INR za 7 dni. Po 2 tygodniach od włączenia leczenia przeciwzakrzepowego uzyskano zmniejszenie obwodu prawej kończyny dolnej i poprawę w obrazie doplerowskiego USG.

Dziewczynkę wypisano do domu z zaleceniami kontynuowania leczenia przeciwkrzepliwego i utrzymywania INR w granicach 2,0-3,0 oraz okresowej kontroli w poradni hematologicznej.