BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Onkologia
Stany nagłego zagrożenia życia w onkologii dziecięcej – ważne informacje dla pediatry
dr n. med. Anna Raciborska
lek. Elżbieta Rogowska
Wprowadzenie
W ostatnich latach onkologia rozwija się niezmiernie szybko, poprawia się diagnostyka, zwiększają się możliwości terapeutyczne, coraz więcej pacjentów kończy pomyślnie leczenie i powraca do normalnego życia. Wpływa na to nie tylko wprowadzenie nowych leków czy technik chirurgicznych, ale także między innymi możliwość wczesnego rozpoznawania oraz leczenia występujących w przebiegu chorób nowotworowych stanów nagłego zagrożenia zdrowia i życia, które do niedawna prowadziły do zgonu. Znajomość zagadnień dotyczących onkologii wśród lekarzy pierwszego kontaktu nabiera coraz większego znaczenia, ponieważ często od ich postępowania zależą dalsze losy pacjenta. Dlatego też celem naszego cyklu jest przybliżenie zagadnień onkologii dziecięcej oraz uwrażliwienie lekarzy pediatrów na możliwość występowania chorób nowotworowych u dzieci i młodzieży. Tym razem chciałybyśmy przedstawić stany nagłe występujące w onkologii dziecięcej, zarówno spowodowane obecnością nowotworu i jego szybkim wzrostem, jak i powstałe w wyniku leczenia choroby nowotworowej. Mimo że często stany te pojawiają się nagle i niespodziewanie, niekiedy można zaobserwować wczesne objawy mogące sugerować pojawienie się takiej sytuacji. I tak jak poprzednio, podkreślamy, że wczesne rozpoznanie i odpowiednie postępowanie są podstawowymi czynnikami warunkującymi powodzenie leczenia i wpływającymi nie tylko na rokowanie, ale też na jakość życia pacjenta po zakończonej terapii.
Omówienie
Stan nagły definiowany jest jako nagłe pojawienie się objawów pogorszenia zdrowia mogących prowadzić do uszkodzenia funkcji organizmu lub utraty życia. Stan ten wymaga podjęcia natychmiastowych czynności terapeutycznych. Definicja ta obowiązuje ró...
Należy jednak pamiętać, że część nowotworów w pierwszym okresie choroby może naśladować schorzenia typowe dla zdrowej populacji. Taki pacjent nierzadko zostaje skierowany na niewłaściwy tor diagnostyczno-leczniczy, co może się stać przyczyną niewłaściwego postępowania terapeutycznego, a w rezultacie pogarszać rokowanie.1-3