Promieniowanie ultrafioletowe (UV) i światło widzialne należą do spektrum promieniowania elektromagnetycznego, którego klasyfikacja oparta jest na długości fali. Z punktu widzenia klinicznego długość fali danego promieniowania warunkuje głębokość jego penetracji w głąb skóry, a co za tym idzie – potencjał wywoływania objawów chorobowych. Promieniowanie UVA (o długości fali 320-400 nm) z łatwością przenika do warstwy siateczkowatej skóry właściwej, a promieniowanie UVB (o długości fali 290-320 nm) dociera jedynie do naskórka i warstwy brodawkowatej skóry właściwej¹.

Fotonadwrażliwość jest definiowana jako nadmierna, patologiczna reakcja organizmu na powszechną lub zmniejszoną ekspozycję na promieniowanie UV². Reakcje te mogą powodować powstanie choroby skóry de novo lub zaostrzać istniejącą wcześniej dermatozę. W populacji pediatrycznej reakcje fotonadwrażliwości stanowią zróżnicowaną pod względem obrazu klinicznego i etiologii grupę chorób. Wiele z nich ma podłoże genetyczne lub metaboliczne, z kolei inne mogą wskazywać na chorobę reumatologiczną czy alergiczną.

Fotonadwrażliwość u dziecka należy podejrzewać zawsze w przypadku wystąpienia poparzenia słonecznego, obrzęku czy intensywnego świądu po minimalnej ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub w sytuacji pojawienia się osutki bądź tendencji do bliznowacenia skóry w okolicach narażonych na działanie promieniowania słonecznego (takich jak: twarz, szyja, powierzchnia grzbietowa rąk)^1,3.

Wyróżnia się cztery główne kategorie reakcji fotonadwrażliwości (tab. 1):

• fotodermatozy wywołane zjawiskami immunologicznymi (wcześniej nazywane fotodermatozami idiopatycznymi)
• fotodermatozy wywołane lekami lub środkami chemicznymi
• fotodermatozy dziedziczne
• dermatozy ulegające zaostrzeniu przez promieniowanie UV.

Uważa się, że częstość występowania fotodermatoz u dzieci jest znacznie mniejsza niż u dorosłych. Mimo to szacuje się, że około 25% wszystkich schorzeń związanych z promieniowaniem UV rozpoczyna się do 15 roku życia⁴. Najczęściej rozpoznawaną fotodermatozą wieku dziecięcego są wielopostaciowe osutki świetlne (PMLE – polymorphic light eruption) – stanowią 39-82% wszystkich fotodermatoz w tej grupie wiekowej^4,5.