prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo!

Za nami Święta Wielkanocne, już drugie w dobie pandemii COVID-19. Mam nadzieję, że udało się Państwu spędzić czas w gronie najbliższych, w atmosferze spokoju. Zapraszam do zapoznania się w wolnej chwili z kolejnym interesującym numerem „Pediatrii po Dyplomie”. Jestem przekonany, że prezentowane w nim artykuły okażą się bardzo oczekiwane ze względu na poruszane w nich problemy. Kilka z nich zasługuje na szczególne wyróżnienie.

Powiększenie węzłów chłonnych jest częstym problemem u dzieci. W większości przypadków nie wymaga poszerzonej diagnostyki czy leczenia. Wśród najczęstszych czynników etiologicznych wymienia się infekcje wirusowe oraz bakteryjne. W rzadkich przypadkach limfadenopatia może być spowodowana chorobą limfoproliferacyjną, układową czy nowotworową. Należy również pamiętać o niepokojących objawach klinicznych, które mogą sugerować chorobę nowotworową, a także o wskazaniach do pilnej diagnostyki i biopsji węzłów. Z artykułu „Powiększone węzły chłonne – przyczyny, diagnostyka i leczenie” czytelnicy dowiedzą się, jak postępować w przypadku limfadenopatii zlokalizowanej i uogólnionej oraz na co należy zwrócić uwagę podczas badania podmiotowego i przedmiotowego.

Pierwotne niedobory odporności humoralnej (PAD) występują częściej, niż nam się wydaje. Wczesne wykrycie defektu i wdrożenie odpowiedniego leczenia daje chorym szansę na osiągnięcie wieku dorosłego i przeżycie zbliżone do populacji ogólnej, zapobiega powikłaniom lub opóźnia ich wystąpienie. W artykule „Pierwotne niedobory odporności humoralnej w codziennej praktyce pediatrycznej” przedstawiono kryteria diagnostyczne PAD i schemat postępowania oraz podano praktyczne wskazówki przydatne w codziennej praktyce pediatrycznej. Pamiętajmy, że kluczem do rozpoznania PAD jest rozważenie możliwości ich wystąpienia.

Zakażenia układu oddechowego są jedną z głównych przyczyn chorobowości i śmiertelności wśród pacjentów z mukowiscydozą. Postępowanie u tych chorych znacząco różni się od tego, które prowadzone jest w populacji ogólnej. Pediatra lub lekarz rodzinny opiekujący się chorym na mukowiscydozę musi znać podstawowe zasady diagnostyki i leczenia zakażeń układu oddechowego, ponieważ ich prawidłowe zastosowanie w praktyce ma istotny wpływ na długość i jakość życia pacjenta. Zachęcam zatem do zapoznania się z artykułem „Zakażenia dróg oddechowych u chorych na mukowiscydozę – część 1”, w którym omówiono najczęstsze patogeny wywołujące infekcje dróg oddechowych u pacjentów z mukowiscydozą oraz przedstawiono podstawowe zasady diagnostyki i leczenia zakażeń dróg oddechowych w tej grupie chorych.

Profesjonaliści pracujący z dziećmi z reguły nie mają wątpliwości, że dzieciom krzywdzonym w rodzinie należy pomagać. Ale między deklaracjami pomocy a praktyką jest przepaść. Krzywdzenie w rodzinie jest rozpoznawane i zgłaszane (systemom ochrony dzieci, sądom rodzinnym czy organom ścigania) stosunkowo rzadko, w Polsce – sporadycznie. Zbyt rzadko uwzględniamy perspektywę krzywdzenia wewnątrzrodzinnego w swojej pracy klinicznej. Artykuł „Rodzina dużego ryzyka krzywdzenia dziecka. Część 2: Rodzaje i rozpowszechnienie przemocy wobec dziecka”, w którym opisano rodzaje i charakter przemocy doświadczanej przez dzieci, ma zwrócić nam, lekarzom, uwagę na ważny dla funkcjonowania dzieci aspekt ich życia.

Zachęcam Państwa również do zapoznania się z pozostałymi doniesieniami prezentowanego numeru naszego czasopisma.

Serdecznie zapraszam Państwa do lektury.