Mononukleoza zakaźna. Wysypka w 7-10 dobie antybiotykoterapii

dr n. med. Ewa Talarek

Klinika Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie

Adres do korespondencji:

dr n. med. Ewa Talarek

Klinika Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego,

Warszawski Uniwersytet Medyczny

ul. Wolska 37, 01-201 Warszawa

e-mail: ewa.talarek@wum.edu.pl

  • Przedstawienie typowych objawów i dodatkowych dolegliwości u chorych na mononukleozę zakaźną
  • Diagnostyka laboratoryjna i leczenie mononukleozy zakaźnej
  • Różnicowanie mononukleozy zakaźnej z anginą paciorkowcową


Mononukleoza zakaźna (MZ) stanowi częsty problem w praktyce pediatrów oraz lekarzy rodzinnych. Jest to ostra choroba zakaźna będąca następstwem pierwotnego zakażenia wirusem Epsteina-Barr (EBV – Epstein-Barr virus). Typowo MZ przebiega pod postacią zespołu mononukleozowego, którego objawami są: gorączka, limfadenopatia, zapalenie gardła, powiększenie wątroby oraz powiększenie śledziony. U większości pacjentów występują charakterystyczne odchylenia w morfologii krwi obwodowej, które pomagają w postawieniu diagnozy. W celu potwierdzenia MZ wykonuje się badania serologiczne. Właściwe rozpoznanie choroby pozwala uniknąć zbędnej antybiotykoterapii i ryzyka wystąpienia wysypki uczuleniowej1.

Epidemiologia

Wirus Epsteina-Barr, w obowiązującej taksonomii wirusów ludzki wirus opryszczki gamma, należy do rodziny Herpesviridae. Jak w przypadku wszystkich wirusów z tej rodziny po zakażeniu pierwotnym dochodzi do przewlekłego latentnego zakażenia, z możliwością przejściowej okresowej reaktywacji.

Zakażenie EBV jest rozpowszechnione na całym świecie. Szacuje się, że dotyczy do 95% osób dorosłych w wieku powyżej 35-40 lat. Źródłem wirusa są osoby zakażone pierwotnie, a także te, u których doszło do reaktywacji zakażenia przewlekłego. Do transmisji wirusa dochodzi w bliskim, bezpośrednim kontakcie, głównie poprzez ślinę. Zakażenie pierwotne może być całkowicie bezobjawowe, przebiegać pod postacią łagodnej infekcji górnych dróg oddechowych (częściej u małych dzieci) lub MZ. W przypadku zakażenia pierwotnego u nastolatków i młodych dorosłych u 1/3-2/3 pacjentów rozwija się MZ. Jak dotąd nie ustalono, dlaczego tylko u części osób występują objawy MZ, nie ma też jednoznacznych dowodów na związek ich nasilenia z wysokością wiremii EBV1,2.

Okres wylęgania MZ wynosi 30-50 dni, u młodszych dzieci może być krótszy.

Obraz kliniczny

Na typowy obraz kliniczny MZ składają się objawy zespołu mononukleozowego1,3,4:

  • gorączka
  • limfadenopatia
  • zapalenie gardła i migdałków
  • powiększenie wątroby
  • powiększenie śledziony.

Nie wszyscy pacjenci prezentują wszystkie wymienione objawy, częstość ich występowania częściowo zależy od wieku.

Gorączka trwa kilka dni lub nawet kilka tygodni, zwłaszcza u nastolatków i młodych dorosłych. W każdym wieku przebieg choroby może być bezgorączkowy.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Rozpoznanie

U pacjentów prezentujących pełnoobjawowy zespół mononukleozowy nietrudno wysunąć podejrzenie MZ. Podobnie jest w sytuacji stwierdzenia niektórych typowych objawów i dodatkowych, które [...]

Rozpoznanie różnicowe

Mononukleoza zakaźna może wymagać różnicowania nie tylko z anginą paciorkowcową, lecz także w zależności od obrazu klinicznego z: zapaleniem węzłów chłonnych, [...]

Leczenie

Pacjenci z MZ wymagają postępowania objawowego: spoczynkowego trybu życia, przyjmowania odpowiedniej ilości płynów, leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych, ewentualnie stosowania środków o [...]

Powikłania

W przebiegu MZ możliwe są następujące powikłania1,3,4:

Rokowanie

Mononukleoza zakaźna jest samoograniczającą się chorobą. Objawy ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni, u małych dzieci zwykle trwa to krócej. Chorzy [...]

Podsumowanie

Mononukleoza jest często występującą chorobą, zwłaszcza u nastolatków. Ze względu na podobieństwo obrazu klinicznego (gorączka, zapalenie gardła, limfadenopatia szyjna) najczęściej wymaga [...]
Do góry