Przewlekła choroba nerek (PChN) dotyczy 9-15% ogólnej populacji. Częstość jej występowania jest zróżnicowana w zależności od rasy i regionu świata. Ocenia się, że w Polsce u blisko 11% osób powyżej 18 roku życia, czyli u ponad 4 mln ludzi, można rozpoznać jeden z pięciu stopni zaawansowania PChN¹. Liczba dzieci rozwijających PChN oraz wymagających terapii nerkozastępczej jest wielokrotnie mniejsza niż dorosłych. Według amerykańskich badaczy częstość występowania PChN w stopniu V wynosi u dzieci 1-3 przypadki na 1 mln populacji ogólnej i 10-12 przypadków na 1 mln populacji skorygowanej w odniesieniu do wieku, płci i rasy. Częstość występowania PChN w stadiach III-V w europejskiej populacji dziecięcej szacuje się na 11-12/1 mln, a chorobowość wynosi 55-60/1 mln w populacji pediatrycznej².

Zgodnie z definicją PChN przyjętą w 2002 roku przez Kidney Disease Outcomes Quality Initiative (KDOQI) oraz zatwierdzoną w 2010 roku przez międzynarodową grupę Kidney Disease Improving Global Outcomes (KDIGO) Acute Kidney Injury Work Group w przypadku PChN mamy do czynienia z zespołem chorobowym wynikającym z trwałego uszkodzenia lub zmniejszenia liczby czynnych nefronów uszkodzonych przez różne procesy chorobowe trwające dłużej niż 3 miesiące^3,4. Za wartość graniczną obniżenia przesączania kłębuszkowego uznano klirens endogennej kreatyniny wyrażony szacunkowym wskaźnikiem filtracji kłębuszkowej (eGFR – estimated glomerular filtration rate) wynoszący 60 ml/min/1,73 m² p.c. lub mniej. Zgodnie z klasyfikacją PChN oznacza to III stopień zaawansowania choroby.

Główne przyczyny doprowadzające do PChN u dzieci to przede wszystkim wrodzone wady układu moczowego (CAKUT – congenital abnormalities of the kidney and urinary tract), w tym: nefropatia zaporowa, dysplazja/hipoplazja nerek oraz kłębuszkowe zapalenie nerek, głównie ogniskowo-szkliwiejące (FSGS – focal segmental glomerulosclerosis). Dane Polskiego Rejestru Dzieci Leczonych Nerkozastępczo potwierdzają dominujący udział CAKUT w etiologii choroby. Szczególnie widoczne jest to w najmłodszej grupie dzieci (w wieku 0-4 lat), w której uropatie zaporowe stanowią przyczynę 29% przypadków PChN, hipoplazje/dysplazje – 11%, a torbielowatość nerek odpowiada za 10% zachorowań na PChN⁵.

Od wielu lat uznanym sposobem leczenia PChN w jej schyłkowym etapie pozostaje terapia nerkozastępcza obejmująca: hemodializoterapię, dializoterapię otrzewnową oraz przeszczepienie nerki.