Nowotwory są rzadką grupą chorób w populacji pediatrycznej^1,2. Szacuje się, że każdego roku u 1 na 7000 dzieci rozpoznawana jest choroba onkologiczna^1,2. Wprowadzenie wielolekowej chemioterapii stało się przełomem w leczeniu nowotworów u dzieci, umożliwiającym osiągnięcie wyleczalności na poziomie ponad 80%^3,4. Rozwój terapii wspomagających i wiedzy na temat procesu kancerogenezy u dzieci, a w ostatnich latach opracowanie również rewolucyjnych celowanych metod terapeutycznych to kolejne kamienie milowe, dzięki którym u znacznej większości pacjentów możliwa jest remisja choroby^4,5. Dzięki doskonałym wynikom leczenia większości chorób onkologicznych w populacji pediatrycznej wzrasta liczba ozdrowieńców, nad którymi opiekę, oprócz poradni onkologicznej, obejmie lekarz pierwszego kontaktu. Jednymi z głównych zagadnień w opiece nad ozdrowieńcem są kwestie immunizacji oraz bezpieczeństwa szczepionek u osób po leczeniu przeciwnowotworowym.

Wiedza o prawidłowej immunizacji dziecka po leczeniu onkologicznym odgrywa kluczową rolę w ochronie pacjenta narażonego na częsty kontakt z patogenami i znajdującego się w grupie ryzyka ciężkiego przebiegu zakażeń^6,7. Stopień immunosupresji zależy od rodzaju nowotworu^6-8. U pacjentów z guzami litymi, u których nie wystąpiły przerzuty, obserwuje się immunosupresję niewielkiego stopnia, natomiast u dzieci z rozpoznaniem chłoniaków i z ostrymi białaczkami głęboką supresję odporności, zarówno komórkowej, jak i humoralnej⁸. Rekonstrukcja immunologiczna zależy od intensywności oraz czasu trwania chemioterapii, a nieprawidłowości w liczbie limfocytów B i T mogą się utrzymywać nawet do 2 lat po zakończonej terapii^7-10.

Celem niniejszej pracy jest przybliżenie tematu wdrożenia i kontynuacji szczepień u pacjentów onkologicznych na podstawie najnowszych rekomendacji Polskiego Towarzystwa Onkologii i Hematologii Dziecięcej (PTOiHD)¹⁰.