Szczepionka wP zapewnia dłuższą odporność na chorobę, a jednocześnie chroni przed kolonizacją oraz zakażeniem górnych i dolnych dróg oddechowych, a także transmisją bakterii. Początkowe szczepienie za pomocą szczepionki wP determinuje typ odpowiedzi immunologicznej nawet po podaniu dawki przypominającej aP wiele lat później. Szczepionka wP jest jednak bardziej reaktywna, częstość działań niepożądanych, choć łagodnych, jest większa, zwłaszcza u młodzieży i dorosłych13. Ponadto jej dostępność jest ograniczona, gdyż jest zarejestrowana tylko u dzieci <7 roku życia. Szczepionka aP wywołuje wprawdzie mniej działań niepożądanych, ale zapewnia krótszą odporność i nie chroni przed kolonizacją górnych dróg oddechowych oraz transmisją bakterii, przez co może dochodzić do wzrostu zachorowań na krztusiec.

Wobec powyższych informacji wydaje się zasadne, aby szczepienia w populacji pediatrycznej wykonywać szczepionką wP, aby uzyskać odpowiednią odpowiedź immunologiczną i trwałą odporność, a wykorzystywać szczepionki aP do szczepień przypominających do czasu opracowania nowych, skuteczniejszych form szczepionek przypominających (III generacji)11. Polska jest jednym z nielicznych krajów rozwiniętych na świecie, w których wciąż stosuje się szczepionki wP. Według WHO krajowe programy, w których obecnie wykonuje się szczepienia za pomocą wP (takie jak w Polsce), nadal powinny używać szczepionek wP w podstawowych seriach szczepień. Dane z nadzoru i modelowania sugerują, że stosowanie szczepionek aP może skutkować odrodzeniem się krztuśca po kilku latach, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka zgonu u osób zbyt młodych, aby je zaszczepić4.


Artykuł z grantu edukacyjnego firmy IBSS Biomed

Small ibss biomed opt

Do góry