BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Psychiatria dziecięca
Zaburzenia ze spektrum autyzmu a teoria umysłu
Prof. dr hab. med. Małgorzata Janas-Kozik, Lek. Lena Cichoń
ASD to heterogenna grupa zaburzeń rozwojowych, która obejmuje osoby zarówno z upośledzeniem umysłowym, jak i z normą intelektualną lub ilorazem inteligencji powyżej przeciętnej, a także osoby wymagające w różnym stopniu wsparcia w codziennym funkcjonowaniu innych. Uważa się, że deficyty w społecznym funkcjonowaniu osób z ASD są spowodowane nieprawidłowościami w zakresie rozwoju teorii umysłu.
Całościowe zaburzenia rozwojowe w klasyfikacji ICD-10 a zaburzenia ze spektrum autyzmu w klasyfikacji DSM-5
W obowiązującej w Polsce klasyfikacji ICD-10 całościowe zaburzenia rozwojowe (F 84) należą do zaburzeń rozwoju psychicznego. Do całościowych zaburzeń rozwojowych (F 84) zalicza się następujące jednostki chorobowe: autyzm dziecięcy (F 84.0), autyzm atypowy (F 84.1), zespół Retta (F 84.2), inne dziecięce zaburzenia dezintegracyjne (F 84.3), zaburzenia hiperkinetyczne z towarzyszącym upośledzeniem umysłowym i ruchami stereotypowymi (F 84.4), zespół Aspergera (F 84.5), inne całościowe zaburzenia rozwojowe (F 84.8) oraz całościowe zaburzenia rozwojowe, nieokreślone (F 84.9).
Diagnoza autyzmu dziecięcego według ICD-10 wymaga wystąpienia nieprawidłowości w zakresie: rozumienia i ekspresji językowej używanych w społecznym porozumiewaniu się, rozwoju wybiórczego przywiązania społecznego albo wzajemnych kontaktów społecznych, funkcjonalnej lub symbolicznej zabawie przed 3. r.ż. Ponadto musi wystąpić co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w punktach I, II i III, przy czym co najmniej dwa z pozycji I i po co najmniej jednym z pozycji II i III:
I. Jakościowe nieprawidłowości w kontaktach społecznych:
a. niedostateczne wykorzystanie kontaktu wzrokowego, wyrazu twarzy, postawy i gestów w kontaktach społecznych,
b. niedostateczny (odpowiednio do wieku umysłowego i mimo licznych okazji) rozwój związków rówieśniczych obejmujących wzajemnie podzielane zainteresowania, czynności i emocje,
c. nieodwzajemnianie społeczno-emocjonalne przejawiające się upośledzeniem lub odmiennością reagowania na emocje innych osób, brakiem modulacji zachowania odpowiedniego do społecznego kontekstu, albo słaba integracja zachowań społecznych, emocjonalnych i komunikacyjnych,
d. brak spontanicznej potrzeby dzielenia z innymi osobami radości, zainteresowań lub osiągnięć.
II. Jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się:
a. opóźnienie lub zupełny brak rozwoju mówionego języka, które nie wiążą się z próbą kompensowania za pomocą gestów lub mimiki jako alternatywnego sposobu porozumiewania się, często poprzedzane przez brak komunikatywnego gaworzenia,