• radzenie sobie z przeszkodami,
  • uważność oddechu,
  • bycie obecnym,
  • przyzwalanie/zostawianie własnemu biegowi,
  • myśli nie są faktami,
  • jak zadbać o siebie najlepiej,
  • wykorzystanie nabytych umiejętności do radzenia sobie z przyszłymi nastrojami.

Podsumowanie

Mimo całej gamy dostępnych metod terapeutycznych w leczeniu zaburzeń lękowych nie zawsze udaje się osiągnąć pełną skuteczność terapeutyczną. Poszczególne zaburzenia z grupy lękowych wykazują różną odpowiedź na leczenie. Badania pokazują, że najskuteczniejsze jest prowadzenie zintegrowanego modelu leczenia uwzględniającego zarówno terapię CBT, jak i różne inne formy oddziaływań. Farmakoterapia w zaburzeniach lękowych powinna być rozpatrywana jedynie w sytuacji braku zgody pacjenta na terapię, przy braku motywacji lub niemożliwości uczęszczania na nią. W ramach farmakoterapii zaburzeń lękowych jako leczenie pierwszego rzutu stosuje się zazwyczaj leki z grupy SSRI i SNRI. Mają one udokumentowaną skuteczność, potwierdzoną rejestracją we wskazaniach zaburzeń lękowych. Lekiem coraz częściej stosowanym w zaburzeniach lękowych uogólnionych jest pregabalina, która dzięki działaniu anksjolitycznemu daje szybkie zmniejszenie somatycznych objawów lęku.

Do góry