Lurazydon to atypowy lek przeciwpsychotyczny II generacji, zatwierdzony po raz pierwszy do zastosowania medycznego w Stanach Zjednoczonych w 2010 r. W Polsce jest refundowany od września 2020 r. w leczeniu schizofrenii u dorosłych pacjentów, u których pozostałe leki z tej grupy są nieskuteczne lub istnieją przeciwwskazania do ich stosowania¹. Oprócz schizofrenii wykorzystuje się go także w leczeniu epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej².

Lurazydon spośród innych leków przeciwpsychotycznych wyróżnia się stosunkowo dużą selektywnością receptorową, przejawiającą się zazwyczaj dobrą tolerancją i rzadszym występowaniem objawów niepożądanych po zastosowaniu. Szczególnie korzystny profil lurazydonu wyraża się w małym wpływie lub braku wpływu na przyrost masy ciała, występowanie spowolnienia psychoruchowego czy pogorszenia funkcji poznawczych^3,4.

Opis przypadku

Pacjentka 47-letnia, z wykształceniem średnim (z zawodu technik elektryk, niepracująca od 2010 r.), rozwiedziona, mieszkająca samotnie. Od 2017 r. leczona psychiatrycznie (początkowo w związku z rozpoznaniem epizodów depresji; krótkotrwałe stosowanie sertraliny było przez nią przerywane z powodu skutków ubocznych leku). W przeszłości u pacjentki zdiagnozowano zaburzenia rytmu serca, jednak po zabiegu ablacji wykonanym kilka lat temu nie wymagała kontynuacji leczenia. Występowały u niej także dolegliwości bólowe kręgosłupa, endometrioza i niedokrwistość (planowano wykonanie gastroskopii i kolonoskopii, ale badania odwołano z powodu pandemii COVID-19). Po pierwszym epizodzie krwawienia z dróg rodnych przeprowadzono zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy. Dodatkowo u kobiety w przeszłości stwierdzono objawy uczulenia na salicylany i niesteroidowe leki przeciwzapalne (obrzęk łydki i powieki).

Pacjentka 8 maja 2020 r. została po raz pierwszy przyjęta do szpitala psychiatrycznego z powodu dziwacznego zachowania (chodziła nago po klatce schodowej, nie dało się z nią nawiązać logicznego kontaktu, nie potrafiła powiedzieć, kim jest, podać aktualnej daty, nie rozpoznawała miejsca, w którym się znajdowała). Na 3 tygodnie przed hospitalizacją wystąpiło u niej ponadto krwawienie z dróg rodnych (które ustąpiło tydzień po przyjęciu na oddział psychiatryczny).

W wyniku dziwacznego zachowania i krwawienia z dróg rodnych pacjentka początkowo trafiła na izbę przyjęć szpitala wielospecjalistycznego (z którego została skierowana i przewieziona do szpitala psychiatrycznego), gdzie wykonano diagnostykę gine...