Emocje, które wywierają ogromny wpływ na codzienne funkcjonowanie każdego człowieka, są postrzegane jako wartościowe ze względu na zdolność do kierowania naszej uwagi na istotne aspekty otoczenia, optymalizacji przetwarzania informacji sensorycznych, wpływania na procesy decyzyjne, inicjowania zachowań, ułatwiania interakcji społecznych oraz wzmacniania pamięci epizodycznej¹. Jednak emocje mogą również przynosić szkodę, szczególnie gdy trwają zbyt długo, są zbyt intensywne lub nieodpowiednie w kontekście danej sytuacji^2,3.

Regulacja emocji stanowi proces, którego celem jest ich kontrola lub modyfikacja⁴. Mają one różne aspekty, które podlegają regulacji, takie jak treść, intensywność, czas trwania, procesy uwagowe, objawy fizjologiczne oraz ocena rzeczywistości związana z doświadczaniem emocji⁵.

W celu regulacji emocji ludzie stosują różnorodne strategie, zarówno adaptacyjne, jak i nieadaptacyjne. Te pierwsze sprawiają, że ma się wpływ na emocje i można uniknąć przytłoczenia nimi w następstwie stresujących wydarzeń⁶. Z kolei nadmierne stosowanie strategii nieadaptacyjnych wiąże się z zaburzeniami regulacji emocji, co stanowi charakterystyczny aspekt wielu zaburzeń psychicznych. Wymienia się wśród nich m.in. zaburzenia afektywne, zespół stresu pourazowego (PTSD – post-traumatic stress disorder), zaburzenie osobowości borderline, nadużywanie substancji psychoaktywnych, zaburzenia odżywiania, zaburzenia lękowe, w tym fobie specyficzne^4,7-10. Niektórzy specjaliści interpretują te stany jako wynik nieadaptacyjnych strategii regulacji emocji¹¹. Wśród takich nieadaptacyjnych strategii znajdują się: supresja, ruminacja, nadmierna troska, napadowe objadanie się, unikanie doświadczeń w celu uniknięcia niechcianych emocji i myśli⁴.

Tworząc warsztat regulacji emocji, nasz zespół bazował na terapii schematów emocjonalnych Roberta L. Leahy’ego. Stanowi ona podejście terapeutyczne o charakterze społeczno-poznawczym oraz metapoznawczym, skoncentrowane na regulacji emocji^12,13. Innymi słowy, terapia ta skupia się bezpośrednio na przekonaniach i wynikających z nich strategiach dotyczących emocji. W ramach tego modelu można zaobserwować zróżnicowanie jednostek w zakresie: zdolności do identyfikacji, nazywania i odróżniania emocji, ich oceny oraz stosowania strategii regulacyjnych. Jednostki różnicują swoje emocje z uwzględnieniem ich rozmaitych wymiarów, w tym: czasu trwania, poziomu kontroli, zrozumiałości, zgodności z innymi, uczucia wstydu i winy, racjonalności, uproszczonej percepcji emocji, wartości, ekspresji, akceptacji, obwiniania, uczucia odrętwienia oraz tendencji do ruminacji.