Ścięgno Achillesa jest największym i najsilniejszym ścięgnem w organizmie ludzkim, jest także najczęściej zrywanym ścięgnem u człowieka. Zerwanie może mieć charakter ostry lub przewlekły. Ostre zerwanie ścięgna Achillesa jest częstym urazem spotykanym u sportowców. Uszkodzenie tego ścięgna bywa nierzadko nierozpoznane przy towarzyszących mu urazach skrętnych stawu skokowego^1-4. Wybór prawidłowego postępowania w sytuacji wystąpienia ww. urazu nie jest w każdym przypadku jednakowy, niektóre przypadki można leczyć zachowawczo, w innych należy przeprowadzić operację^3,5,6.

W artykule zaprezentowany został opis przypadku pacjenta z ostrym zerwaniem ścięgna Achillesa. Omówiono też diagnostykę i postępowanie lecznicze w uszkodzeniach tego ścięgna^1,2.

Opis przypadku

Pacjent 58-letni zgłosił się na SOR po bezpośrednim urazie ścięgna Achillesa wywołanym przez zderzenie z hulajnogą. Wywiad w kierunku schorzeń internistycznych był negatywny. Mężczyzna jest aktywny fizycznie. W badaniu fizykalnym: brak ciągłości ścięgna Achillesa w badaniu palpacyjnym, brak czynnego zgięcia grzbietowego w stawie skokowym, wynik testu Thompsona dodatni. Wykonano zdjęcie RTG w celu oceny obecności urazów kostnych. W badaniu radiologicznym nie uwidoczniono złamań kości w okolicy stawu skokowego ani innych uszkodzeń układu kostno-stawowego (ryc. 1 i 2). Zlecono badanie USG, w którym opisano wysokie uszkodzenie ścięgna Achillesa, ok. 6 cm powyżej guza piętowego, o charakterze zerwania całkowitego lub prawie całkowitego, bez separacji kikutów (ryc. 3), a także obecność krwiaka między kikutami ścięgna. Na SOR-ze pacjent został zaopatrzony w łuskę gipsową od przodu w ustawieniu tzw. końskim.

Po diagnostyce klinicznej, radiologicznej i laboratoryjnej mężczyzna został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. Zastosowano zszycie przezskórne zerwanego ścięgna Achillesa. Po operacji nie stwierdzono ubytków neurologicznych ze strony nerwu łydkowego. Po zabiegu pacjent został zaopatrzony ponownie w łuskę gipsową od przodu w ustawieniu końskim na 2 tygodnie. Po dwóch tygodniach zamieniono łuskę gipsową na ortezę typu Walker z podpiętkami.

Epidemiologia i czynniki ryzyka

Częstość występowania zerwania ścięgna Achillesa wynosi 11-37 przypadków na 100 000 osób. Istnieją dwa szczyty częstości występowania tego typu uszkodzenia. Pierwszy dotyczy zwykle mężczyzn w wieku 30-40 lat, natomiast drugi szczyt zachorowania ob...