BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia
Zaawansowane zabiegi resuscytacyjne – co można zrobić w warunkach POZ, a co w szpitalu
prof. dr hab. n. med. Dorota Zyśko
- W oczekiwaniu na najnowsze wytyczne European Resuscitation Council, które mają być opublikowane w marcu 2021 r., w artykule przedstawiono metody resuscytacji krążeniowo-oddechowej pacjentów z zatrzymaniem krążenia na podstawie konsensusu rekomendacji dotyczących zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych zawartego w publikacji International Liaison Committee on Resuscitation i wytycznych resuscytacji krążeniowo-oddechowej z 2015 r.
Niniejszy artykuł poświęcony resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) pacjentów z zatrzymaniem krążenia (ZK) został napisany głównie na podstawie konsensusu rekomendacji dotyczących zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych zawartego w publikacji International Liaison Committee on Resuscitation (ILCOR)1 oraz wytycznych European Resuscitation Council Guidelines for Resuscitation 20152. Obecnie oczekujemy na aktualne wytyczne European Resuscitation Council (ERC), które mają zostać opublikowane w marcu 2021 r.
Zaawansowane zabiegi resuscytacyjne – co można zrobić w warunkach POZ
Udrażnianie dróg oddechowych i wentylacja
Udrażnianie dróg oddechowych jest jedną z podstawowych czynności, które powinny zostać wykonane u pacjentów poddawanych zaawansowanym czynnościom resuscytacyjnym. Drogi oddechowe muszą być zabezpieczone z wykorzystaniem przeznaczonych specjalnie do tego celu przyrządów. Wentylacja pacjenta z ZK jest obowiązkowa podczas resuscytacji prowadzonej przez personel medyczny. W tym celu należy wykorzystać wentylację manualną z użyciem worka samorozprężalnego i maski twarzowej. Wentylując pacjenta, należy kontrolować poprawność wykonywania tej czynności poprzez obserwowanie unoszenia się klatki piersiowej. Razem z workiem samorozprężalnym można wykorzystać metody nadgłośniowe. Zabezpieczenie przyrządowe dróg oddechowych pozwoli na prowadzenie resuscytacji asynchronicznej, tj. na jednoczesne wentylowanie i uciskanie klatki piersiowej. Należy pamiętać o tym, że ważna jest skuteczna wentylacja, a nie metoda jej uzyskania. Do worka samorozprężalnego powinno być podłączone źródło 100% tlenu.
W okresie przedszpitalnym w przypadku prowadzenia RKO przez personel POZ w celu udrożnienia dróg oddechowych zalecane jest stosowanie metod alternatywnych dla intubacji dotchawiczej. Wykorzystywane mogą być różne urządzenia, a ostatnio rekomendowane są rurki I-Gel, które nie wymagają uszczelniania i dopasowują się do dróg oddechowych pacjenta pod wpływem temperatury. W przypadku prowadzenia uciskania klatki piersiowej i niezabezpieczenia dróg oddechowych powinno się robić przerwy po 30 uciśnięciach klatki dla 2 wdechów (każdy trwający 1 sekundę z przerwą na wydech). Jeśli drogi oddechowe są zabezpieczone, wentylacja powinna być asynchroniczna i prowadzona z częstością 10-12/min.
