Broń pneumatyczna (tzw. wiatrówka) jako siłę napędową pocisku wykorzystuje energię sprężonego powietrza lub dwutlenku węgla. Postrzały z dużej odległości (>90 m) zwykle są nieszkodliwe, natomiast z mniejszej mogą doprowadzić do poważnego w skutkach urazu¹. Rany postrzałowe serca od broni palnej są często śmiertelne. Uszkodzenia serca pochodzące od broni pneumatycznej doprowadzają zwykle do tamponady worka osierdziowego². Zranienia osierdzia i mięśnia sercowego spowodowane przez pociski powinny być zaopatrywane natychmiastową torakotomią i szyciem uszkodzonego obszaru serca (łac. cardiohrraphia)².

Jak podaje się w literaturze, podczas postrzałów najczęściej dochodzi do urazu prawej komory serca, co wynika z jej anatomicznego położenia^3,4.

Opis przypadku

Mężczyzna, lat 27, zgłosił się na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) z powodu rany postrzałowej prawej połowy klatki piersiowej. Do zranienia doszło na skutek przypadkowego wystrzału z broni pneumatycznej (wiatrówki). Przy przyjęciu stan pacjenta określono jako dobry. Był przytomny, w zachowanym pełnym kontakcie logicznym. W badaniu fizykalnym stwierdzono osłabienie szmeru pęcherzykowego nad polami płucnymi po stronie prawej.

W badaniu elektrokardiograficznym (EKG) nie uwidoczniono istotnych zaburzeń. W wykonanej w trybie pilnym tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej opisano cień metaliczny ciała obcego, który znajdował się między prawym przedsionkiem a opuszką aorty (ryc. 1, 2). W worku osierdziowym oraz w prawej jamie opłucnej widoczna była śladowa ilość krwi. Badanie TK wykazało niewielką odmę opłucnową po stronie prawej (ok. 8 mm) (ryc. 3). Widoczna była ponadto rana wlotowa o długości 6 cm przebiegająca przez płat środkowy płuca prawego.

Po wstępnym zaopatrzeniu na SOR mężczyzna został przekazany do kliniki kardiochirurgicznej. Chorego operowano w krążeniu pozaustrojowym i normotermii. Stwierdzono ranę wlotową na wysokości trzeciego żebra przed linią pachową przednią. Wykonano ste...

Przy przyjęciu na OIT chory wymagał sedacji oraz wentylacji mechanicznej. Po wyrównaniu został ekstubowany. Przytomny, w zachowanym kontakcie logicznym oraz wydolny krążeniowo i oddechowo został przekazany z powrotem do kliniki kardiochirurgii.