Od lat SPZOZ Rejonowe Pogotowie Ratunkowe w Sosnowcu inwestuje w nowoczesne rozwiązania telemedyczne, które wspierają pracę zespołów ratownictwa przedszpitalnego. W jednostce wdrożono systemy pozwalające na natychmiastową teletransmisję EKG z karetek do szpitali, a także narzędzia umożliwiające konsultacje z lekarzem dyżurnym. W codziennej pracy są wykorzystywane defibrylatory z możliwością zapisu i transmisji danych EKG oraz systemy monitorowania parametrów życiowych pacjentów zintegrowane z platformą centralną. Umożliwia to pełną dokumentację kliniczną jeszcze przed dotarciem chorego na SOR.

Zintegrowana łączność cyfrowa z dyspozytornią oraz system szyfrowania danych pozwala na utrzymanie wysokich standardów ochrony informacji, zgodnych z przepisami RODO i Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Wyzwania i przyszłość telemedycyny w zespołach ratownictwa medycznego

Pomimo znacznych sukcesów wdrożeniowych rozwój telemedycyny w ratownictwie medycznym napotyka na liczne bariery. Należą do nich: różnorodność technologiczna sprzętu, brak jednolitych standardów interoperacyjności, ograniczenia infrastrukturalne (zasięg, przepustowość łączy), a także kwestie prawne i etyczne. Kodeks Etyki Lekarskiej (zwłaszcza art. 9) nadal budzi wątpliwości w zakresie udzielania świadczeń bez osobistego badania pacjenta, mimo że aktualne stanowisko Naczelnej Rady Lekarskiej (NRL) dopuszcza taką możliwość w wyjątkowych przypadkach.

Zdalna komunikacja ze specjalistami, choć technicznie coraz bardziej dostępna dzięki nowoczesnym rozwiązaniom telemedycznym, wciąż napotyka na realne wyzwania organizacyjne. Dzisiejsze systemy umożliwiają szybkie połączenia z centrami urazowymi, oddziałami toksykologii, neurologii, kardiologii bądź intensywnej terapii – często realizowane w formie tzw. trójpołączenia, obejmującego dyspozytornię medyczną, ZRM i lekarza specjalistę. Takie rozwiązanie pozwala na sprawne przekazanie kluczowych informacji i wspólne podejmowanie decyzji dotyczących dalszego postępowania z pacjentem. Niemniej istotnym problemem pozostaje jednak ograniczona dostępność lekarzy dyżurnych – braki kadrowe, przeciążenie systemu ochrony zdrowia oraz niedobory personelu specjalistycznego sprawiają, że możliwość uzyskania natychmiastowej konsultacji bywa utrudniona, co w nagłych sytuacjach może wpływać na tempo i zakres udzielanej pomocy.

W przyszłości należy spodziewać się integracji narzędzi telemedycznych z systemami sztucznej inteligencji, umożliwiającymi analizę zapisów EKG i predykcję zdarzeń medycznych na podstawie przesyłanych parametrów. Planowane są również dalsze inwestycje w rozwój telementoringu, zwłaszcza w regionach o ograniczonym dostępie do specjalistów.

Podsumowanie

Telemedycyna w ratownictwie medycznym stanowi nieodłączny element nowoczesnej opieki przedszpitalnej. Na przykładzie SPZOZ Rejonowego Pogotowia Ratunkowego w Sosnowcu widać, że wdrożenie systemów teletransmisji, GPS oraz zdalnej komunikacji z lekarzami istotnie wpływa na poprawę jakości i skuteczności interwencji medycznych. Dalszy rozwój tej dziedziny wymaga jednak wsparcia legislacyjnego, standaryzacji technologii oraz kontynuacji inwestycji w infrastrukturę i szkolenie kadr medycznych.