Ze względu na pole obrazowania i zadaną rozdzielczość technika ta daje stomatologom szerokie możliwości

Współczesna radiologia stomatologiczna oferuje lekarzom o wiele więcej narzędzi diagnostycznych, aniżeli miało to miejsce jeszcze kilka lat temu. Dzieje się tak ze względu na szybki postęp technologiczny, który obecnie obserwuje się w obrębie sprzętu RTG.

W swojej codziennej pracy stomatolog wykorzystuje systemy umożliwiające wykonywanie zdjęć wewnątrzustnych, tzw. zdjęć zębowych, ale także zewnątrzustnych – pantomograficznych czy cefalometrycznych. Decyzja o rodzaju wykonywanej ekspozycji RTG jest podejmowana przez lekarza stomatologa w oparciu o badanie podmiotowe i przedmiotowe przy jednoczesnym pamiętaniu o dawce promieniowania, jaką otrzymuje pacjent w trakcie konkretnego badania (zasada ALARA). Zdjęcia pantomograficzne są traktowane jako przeglądowe. Pozwalają one rozeznać się ogólnie w stanie zdrowia naszego pacjenta, jeśli chodzi o uzębienie oraz ewentualne patologie w obrębie kości szczęki, żuchwy, stawów skroniowo-żuchwowych czy zatok szczękowych. Z kolei zdjęcia wewnątrzustne są bardziej szczegółowe i wybiórcze. Przy zastosowaniu nowoczesnych sensorów czy systemów płytek fosforowych zdjęcia takie odznaczają się wysoką jakością, są ostre, o dużym kontraście i łatwo pozwalają ocenić stan poszczególnych zębów wraz z ozębną i przyległymi tkankami.

Tomografia stożkowa CBCT

Swego rodzaju nowością dostępną dla lekarzy stomatologów są możliwości, jakie dają nam zaawansowane systemy CBCT. Aby przybliżyć technologię tomografii stożkowej stosowanej w stomatologii, należy wyjaśnić kilka zasad.

1

Przede wszystkim przy wykorzystaniu najnowszych technologii w sprzęcie RTG dawka promieniowania emitowana w czasie ekspozycji nie odbiega od powszechnie i rutynowo stosowanych w gabinetach stomatologicznych badań RTG pantomograficznych. Wynika to z faktu, że CBCT to technologia wykorzystująca stożkową wiązkę promieni RTG w odróżnieniu od klasycznego CT znajdującego zastosowanie w przypadku medycyny ogólnej. Skany CBCT są zbiorem danych w kształcie walca charakterystycznie przyciętego z wysokości pod pewnym kątem (wiązka w kształcie stożka).

2

Obraz, który uzyskujemy, nie jest powiększony, w związku z czym pomiary dokonywane w odpowiednim oprogramowaniu występują w skali 1:1. Standardowo tkanki w obrębie skanu lekarz ocenia w przekrojach: strzałkowym, czołowym i osiowym (ryc. 1).

3

Aparaty RTG dostępne obecnie na rynku posiadające możliwość wykonywania skanów CBCT różnią się między sobą głównie następującymi parametrami: FOV (field of view – pole obrazowania) oraz minimalnym rozmiarem voxela.