Celem pełnej rehabilitacji jamy ustnej jest nie tylko przebudowa lub odbudowa przerwanej ciągłości łuków zębowych, ale przede wszystkim utrzymanie zdrowia całego układu stomatognatycznego. Pełna rehabilitacja jamy ustnej powinna przywrócić prawidłowy stan funkcjonalny oraz efektywność biologiczną współdziałania zębów i otaczających je struktur, tj. mięśni żucia, mięśni mimicznych czy stawów skroniowo-żuchwowych (temporomandibular joint, TMJ).[1]

Po pierwsze interdyscyplinarność

Wybór właściwego postępowania powinien każdorazowo następować po dokładnej analizie przypadku, która niejednokrotnie rozciąga się w czasie ze względu na ogólnoustrojowy charakter urazu, dotykającego często oprócz układu stomatognatycznego również obszar kręgosłupa, w szczególności odcinek szyjny.[2] Stąd konieczność zaopatrzenia w pierwszej kolejności zaburzeń wynikających z urazu komunikacyjnego dotyczących ogólnego aspektu zdrowia.[3] Leczenie stanów pourazowych jest zazwyczaj problemem wielospecjalistycznym. Wymaga zaangażowania i współpracy ze strony lekarzy oraz pacjentów, ponieważ powikłania i następstwa są zazwyczaj nieodwracalne i niosą za sobą wpływ na jakość całego życia, nie tylko ze względu na aspekt morfologiczno-funkcjonalny, ale również psychologiczny.[4]

Urazy zębów po wypadkach komunikacyjnych to nie tylko widoczna bezpośrednia utrata tkanek twardych, ale też możliwość wystąpienia powikłań odroczonych, które mogą objawiać się po długim czasie od wystąpienia czynnika traumatyzującego. Z tego wzglę...