Program edukacyjny

Osteoplastyka typu Le Fort I w leczeniu hipoplazji szczęki – doświadczenia własne

Dr n. med. Rafał Pokrowiecki

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im. prof. dr. Stanisława Popowskiego w Olsztynie, Oddział Chirurgii Głowy i Szyi w zakresie chirurgii szczękowo-twarzowej, otolaryngologii i okulistyki, koordynator oddziału: dr n. med. Krzysztof Dowgierd

Prywatna Praktyka Lekarsko-Dentystyczna

Adres do korespondencji: Dr Rafał Pokrowiecki, Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im. prof. Stanisława Popowskiego w Olsztynie, Oddział Chirurgii Głowy i Szyi w zakresie chirurgii szczękowo-twarzowej, otolaryngologii i okulistyki, ul. Żołnierska 18a, 10-561 Olsztyn, tel. 48 89 539 32 61, faks 48 89 533 77 01

Zespołowa chirurgiczna korekta wad zgryzu i hipoplazji szczęki poprzez zastosowanie osteotomii LF I z wykorzystaniem osteogenezy dystrakcynej (OD) stała się popularną metodą leczenia wad klasy II i III oraz asymetrii. Jest ona z powodzeniem wykorzystywana jako element leczenia złożonych wad twarzowo-zgryzowych. Wśród pacjentów, którzy cierpią z powodu masywnej hipoplazji środkowego piętra twarzy, są przede wszystkim ci z całkowitym rozszczepem wargi i podniebienia (jedno- lub obustronnym) oraz u których zaburzenie wzrostu środkowego piętra twarzy związane jest z wadą na tle genetycznym lub zaburzeniem wzrostu podstawy czaszki; z zespołem Aperta, zespołem Crouzona, zespołem Nagera, zespołem Treachera Collinsa i innymi. Zastosowanie osteotomii LF I z osteogenezą dystrakcyjną szczęki jest przydatną techniką korekty wad zgryzu na tle hipoplazji szczęki będącej przyczyną znacznych dysproporcji łuków zębowych, artykulacji i oddychania.[1] Ta technika jest również stosowana jako jeden z etapów przygotowujących pacjenta do ortognatycznego zabiegu dwuszczękowego.

Osteotomia LF I – technika zabiegowa

Osteotomia Le Fort I została opracowana na podstawie badań René Le Forta, który analizował mechanizmy powstawania złamań w obrębie szkieletu twarzoczaszki. Pierwszy jej opis sporządził natomiast David Williams Cheever znacznie wcześniej, bo już w 1864 roku, przy zabiegu resekcji guza nosogardła. Istnieje różnica pomiędzy złamaniem według Le Forta a osteotomią typu LF I. Złamaniom często współtowarzyszą złamania wyrostków skrzydłowatych, natomiast przy osteotomii LF I są one oszczędzane, poprzez kontrolowane odcięcie ich od masywu szczęki.[1,2] Zabieg osteotomii LF I wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym drogą intubacji dotchawiczej, najlepiej przez jamę nosową. Nacięcie błony śluzowej wykonywane jest w obrębie jej ruchomej części, ok. 5 mm ku przodowi i powyżej ujść przewodów Stenona. Przed wykonaniem nacięcia można w okolicy wędzidełka wargi górnej zaznaczyć dwa punkty referencyjne, aby symetrycznie zeszyć śluzówkę po wykonanej osteotomii i ustabilizować przyczep wędzidełka wargi górnej w odpowiednim miejscu. Cięcie prowadzone jest wzdłuż sklepienia przedsionka jamy ustnej i obejmuje kolejne warstwy: błonę śluzową, podśluzową, mięśnie oraz okostną szczęki. Po wykonaniu nacięcia należy odwarstwić okostną w zakresie przednich ścian zatok szczękowych, otworu gruszkowatego, szwów jarzmowo-zębodołowych, guzów szczęki. Perforacja okostnej podczas preparacji w okolicy guzów szczęki może spowodować wytrzewienie ciała tłuszczowego Bichata do pola operacyjnego lub uszkodzenie naczyń splotu skrzydłowego i masywne krwawienie.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Osteotomia LF I – technika zabiegowa

Osteotomia Le Fort I została opracowana na podstawie badań René Le Forta, który analizował mechanizmy powstawania złamań w obrębie szkieletu twarzoczaszki. [...]

Dystrakcja poprzeczna

Po osteotomii wykonywane są nacięcia na błonie śluzowej podniebienia w okolicy zębów przedtrzonowych-trzonowych celem założenia dystraktora podniebiennego (ryc. 2). Jego działanie [...]

Dystrakcja podłużna

Dystrakcja szczęki w wymiarze przednio-tylnym ma na celu zredukowanie dysproporcji łuków zębowych z powodu przodozgryzu rzekomego. Dla wielu chirurgów osiągnięcie wysunięcia [...]

Możliwe powikłania

Wśród powikłań wczesnych należy wymienić te, które są związane z samym zabiegiem osteotomii LF I, takie jak: uszkodzenie bądź rozerwanie błony [...]

Podsumowanie

1. Zastosowanie osteogenezy dystrakcyjnej szczęki po przeprowadzeniu osteotomii szczęki typu Le Fort I umożliwia korektę wad twarzowo-zgryzowych na tle hipoplazji szczęki. [...]

Do góry