BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Periodontologia
Pacjent z łuszczycą w gabinecie stomatologicznym
Lek. dent. Agata Barczyk1
Dr hab. med. prof. nadzw. Sebastian Kłosek2
Łuszczyca (psoriasis) jest przewlekłą, zapalną, nawrotową i – co warto podkreślić – niezakaźną chorobą skóry. Dotyczy ok. 2-3 proc. populacji. Częstość występowania ma wyraźny związek z szerokością geograficzną. Najczęściej jest diagnozowana w krajach Europy Północnej i Skandynawii. Wśród chorych dominują osoby pochodzenia kaukaskiego. Wykazuje się jednakową predylekcją do obu płci, natomiast u mężczyzn ma cięższy przebieg.
Wyróżniamy trzy odmiany kliniczne łuszczycy:
- zwyczajną,
- krostkową,
- łuszczycowe zapalenie stawów.[1-5]
W związku z wiekiem chorych łuszczycę zwyczajną możemy podzielić na dwa rodzaje:
- typ I
– rozpoznajemy u chorych poniżej 40. r.ż.,
– szczyt zachorowań przypada między 18. a 22. r.ż.,
– choroba występuje rodzinnie,
– ma cięższy przebieg.
- typ II
– wysiew zmian łuszczycowych dopiero powyżej 60. r.ż.,
– tło rodzinne jest słabiej zaznaczone,
– w obrazie klinicznym częściej występują zmiany paznokciowe i stawowe.
Łuszczyca zwyczajna objawia się obecnością wykwitów skórnych rumieniowo-grudkowych, pokrytych srebrzystą łuską, zmiany te ustępują bez pozostawienia śladów.
