ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Chirurgia stomatologiczna
Postępowanie interdyscyplinarne u pacjenta z hiperdoncją i zębem zatrzymanym – opis przypadku
Dr n. med. Olga Preuss1
Dr n. med. Alicja Zawiślak2
Dr n. med. Magda Aniko-Włodarczyk1
Dr hab. med. Grzegorz Trybek3
Hiperdoncja jest zjawiskiem polegającym na pojawianiu się obok prawidłowego uzębienia zwiększonej liczby zawiązków zębowych. Lokalizacja oraz liczba zębów dodatkowych mogą być różne. Anomalia obserwowana jest zarówno w żuchwie, jak i w szczęce, w uzębieniu mlecznym, a także stałym. Jednak współczynnik częstości występowania jest ośmiokrotnie wyższy w szczęce niż w żuchwie.[1,2]
Hiperdoncja nie jest często obserwowaną anomalią, a jej mnogi wariant występuje najrzadziej i z reguły współtowarzyszy zespołom chorobowym. Najczęściej tworzenie się zawiązków zębów nadliczbowych odpowiada w czasie zębom analogicznym z danej grupy. Jednak badania wykazują również występowanie zjawiska tzw. późnego tworzenia się zawiązków, dlatego w przypadku podejrzenia nadliczbowości należy obserwować układ stomatognatyczny, prowadząc dokumentację radiologiczną. Jest to szczególnie ważne, gdyż każda nieprawidłowość zębowa pojawiająca się w jamie ustnej może się stać przyczyną powikłań, które zostały zebrane w tabeli 1.[3,4]
