Przetoka (łac. fistula) to nieprawidłowe połączenie umożliwiające drenaż wysięku, powstałe między zamkniętym obszarem stanu zapalnego a skórą. Przetoki zębopochodne można podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne.

W przypadku przetoki wewnętrznej ujście leży na wyrostku zębodołowym, na wysokości wierzchołka korzenia zęba przyczynowego. W szczęce ujścia najczęściej znajdują się od strony przedsionkowej, wyjątkiem są korzenie podniebienne zębów trzonowych oraz przedtrzonowych i siekacza bocznego. Przetoki pochodzące od dolnych zębów mądrości najczęściej mają swoje ujście w okolicy pierwszego zęba trzonowego – drogą wzdłuż przyczepu mięśnia policzkowego.

Przetoki zewnętrzne inaczej zwane są skórnymi, gdyż ich ujścia lokalizują się na skórze twarzy.[1] Wytworzenie przetoki zewnętrznej jest poprzedzone rozrostem tkanki ziarninowej pod skórą, która zostaje stopniowo wciągnięta w proces zapalny. Staje...