Chirurgia estetyczna twarzy jest dziedziną medycyny regeneracyjnej i odtwórczej, której nadrzędnym celem jest uzyskanie maksymalnego, satysfakcjonującego efektu z minimalnym ryzkiem powikłań. Zabiegi z zakresu tej gałęzi chirurgii są możliwe do wykonania u pacjentów w każdej grupie wiekowej, w zależności od ogólnego stanu zdrowia, wskazań klinicznych oraz oczekiwań pacjenta.[1,2] Z tego względu można je wykonywać zarówno u pacjentów starszych, którzy pragną odmłodzić swój wygląd, jak i u osób młodych, szukających pomocy z powodu niezadowalającego wyglądu twarzy.

Procesy starzenia się twarzy zaczynają być zauważalne już po 35. r.ż., kiedy dochodzi do stopniowej degeneracji i wydłużenia się włókien kolagenowych, utraty elastyczności tkanek miękkich oraz przemieszczenia się poduszek tłuszczowych twarzy ku dołowi. Wszystkie te zmiany sprzyjają powstawianiu m.in. worków pod oczami, pogłębionych bruzd nosowo-wargowych, wydłużenia wargi górnej, opadnięcia kątów ust, spłaszczenia środkowego piętra twarzy oraz nagromadzenia tłuszczu w okolicach dolnego brzegu trzonu żuchwy i podbródka (ryc. 1). Wszystkie te zmiany odpowiadają za starczy wygląd twarzy.

Z kolei osoby młode, które często zgłaszają się do gabinetu lekarza chirurgii estetycznej, to pacjenci niezadowoleni z powodu dysharmonii twarzy chcący przywrócić jej właściwe proporcje. Są to najczęściej osoby, które skarżą się na jedną lub kilka przypadłości, np. cofniętą lub zbyt wysuniętą bródkę, spłaszczenie okolicy środkowego piętra twarzy i niedostatecznie zaakcentowane kości policzkowe, zbyt małe usta, otyły wygląd twarzy spowodowany nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy podbródka lub policzków i wiele innych.