Ryc. 4. Probówki po wirowaniu 2700 obr./min przez 12 minut.
Ryc. 5. Fibryna bogatopłytkowa (PRF) po odwirowaniu.
Ryc. 6. Zębodół po ekstrakcji zęba 37.
Ryc. 7. Zaaplikowanie fibryny bogatopłytkowej do zębodołu.
Ryc. 8. Zębodół zaopatrzony fibryną bogatopłytkową.
Ryc. 9. Zabezpieczenie zębodołu lateksową membraną ustabilizowaną szwami.
Ryc. 10. Badanie kontrolne 2 dni po ekstrakcji.
Ryc. 11. Rana w 7. dobie po zabiegu.
Ryc. 12. Rana po usunięciu szwów.
Ryc. 13. Kontrolne zdjęcie pantomograficzne 5 tygodni po ekstrakcji.
Podsumowanie
1. Wystąpienie martwicy bisfosfonianowej kości szczęk może znacząco wpłynąć na jakość życia pacjenta, dlatego kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem zabiegów inwazyjnych stomatolodzy brali pod uwagę możliwość wystąpienia tego powikłania.
2. Wykonywanie procedur chirurgicznych u pacjentów leczonych bisfosfonianami powinno być poprzedzone badaniem podmiotowym oraz przedmiotowym poszerzonym o diagnostykę radiologiczną i wykonanie badania CTX.
3. Zastosowanie fibryny bogatopłytkowej – materiału autogennego pozyskiwanego z krwi pacjenta – działa stymulująco na tkanki i redukuje ryzyko opóźnionego gojenia.
4. Preparat ten jest ekonomiczny, szybki i łatwy w przygotowaniu, nie wymaga biochemicznej obróbki krwi oraz użycia dodatkowych substancji, dlatego jego stosowanie ma duży potencjał, aby stać się rutynowym zabiegiem wykonywanym w celu redukowania powikłań pozabiegowych.
5. Wprowadzenie stosowania PRF po zabiegach ekstrakcji zębów u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany powinno stać się standardowym protokołem postępowania przeciwdziałającego BRONJ.