Periodontitis to skutek zachwiania dynamicznej równowagi pomiędzy oddziałującymi na tkanki przyzębia drobnoustrojami płytki nazębnej a mechanizmami obronnymi gospodarza. Czynniki modulujące odporność gospodarza i zwiększające podatność na chorobę przyzębia dzielimy na dwie grupy – takie, na które nie mamy wpływu (tzw. determinanty, czyli wyznaczniki):

• wiek,
• płeć,
• status społeczny,
• czynnik genetyczny

oraz właściwe czynniki ryzyka, wśród których należy wyróżnić:

• mikroflorę płytki nazębnej,
• palenie tytoniu,
• stres,
• cukrzycę,
• otyłość,
• osteoporozę,
• choroby ogólnoustrojowe przebiegające z niedoborami immunologicznymi wrodzonymi lub nabytymi.

Analizy ostatnich lat dotyczące wyżej wymienionych czynników wykazują, iż największe znaczenie w etiologii utraty zębów z powodu rozwoju zapalenia przyzębia odgrywają cztery z nich:

• wiek,
• zła higiena jamy ustnej,
• nikotynizm,
• cukrzyca.[1-3]

Wiek – wzrost ryzyka periodontitis wraz z upływem lat

Występowanie oraz stopień zaawansowania zapaleń przyzębia są związane z wiekiem i wynikają z kumulowania się szeregu różnych czynników ryzyka zapaleń przyzębia.

Wraz z wiekiem wzrasta ryzyko wystąpienia zapalnej choroby przyzębia. Zmniejszona odporność immunologiczna organizmu i zwiększona podatność na infekcje wraz z akumulacją płytki nazębnej mogą nasilać procesy destrukcyjne w tkankach przyzębia. Innym ważnym czynnikiem predysponującym do choroby przyzębia jest obecność płytki bakteryjnej oraz jej niekorzystny bakteriologicznie i zróżnicowany skład. W wyniku zaniedbań higienicznych i ewentualnego wystąpienia dodatkowych czynników miejscowych ułatwiających akumulację płytki bakteryjnej, dochodzi do jej różnicowania i dojrzewania. Wieloletni brak należytej higieny jamy ustnej powoduje stale zwiększoną akumulację płytki nazębnej i kamienia nazębnego, co przyczynia się do dalszych zmian we florze bakteryjnej jamy ustnej, rozwoju zapalenia dziąseł, a w konsekwencji do rozwoju zapaleń przyzębia.