Torbiel korzeniowa to najczęściej występująca zmiana w obrębie kości szczękowych. Bardzo często jest wykrywana dopiero przypadkowo, na zdjęciu radiologicznym, ponieważ przez długi czas rozwija się bezobjawowo¹. Wykazuje predylekcję płciową, może dotyczyć pacjentów w każdym wieku, jednak najczęściej jest rozpoznawana u mężczyzn pomiędzy 3 a 6 dekadą życia. W 60% przypadków torbiele korzeniowe rozwijają się w żuchwie². W badaniach radiologicznych jest obserwowana jako regularne przejaśnienie, które pozostaje najczęściej w kontakcie z korzeniem zęba³. Rozległe torbiele o znacznych wymiarach mogą powodować rozdęcie wyrostka zębodołowego. Metodą leczenia z wyboru jest jednoetapowe chirurgiczne wyłuszczenie zmian, a także kontrola histopatologiczna⁴. Wyłuszczenie zmiany o dużych rozmiarach powoduje powstanie ubytku kostnego, który można zaopatrzyć m.in. autogenną fibryną bogatopłytkową (PRF – platelet rich fibrin). PRF wpływa pozytywnie na przebieg okresu pooperacyjnego m.in. poprzez zmniejszenie dolegliwości bólowych, wspomaganie gojenia się tkanek oraz przyspieszenie proliferacji komórek^5,6.

Torbiel korzeniowa – patogeneza

Powstanie torbieli korzeniowej jest związane z obecnością komórek nabłonkowych Massaleza, które są pozostałością pochewki Hertwiga i znajdują się w ozębnej objętej stanem zapalnym spowodowanym martwicą miazgi zęba przyczynowego. Rozwój torbieli obejmuje 3 fazy:

• inicjacji, czyli tworzenia ziarniniaka okołowierzchołkowego
• tworzenia torbieli
• wzrostu torbieli.

Obraz kliniczny

Ukryty, bezobjawowy przez długi czas rozwój torbieli korzeniowej bywa powodem niebolesnego wygórowania kości. W przypadku szczęki wygórowanie to może powstać od strony policzkowej/wargowej, a także podniebiennej wyrostka zębodołowego. Jeśli chodzi...

W przypadku dużych zaniedbań higienicznych i złego stanu uzębienia pacjenta może dojść do wielomiejscowego występowania torbieli korzeniowych.