Diagnostyka

Klasyfikacje położenia zatrzymanych kłów w szczęce w planowaniu postępowania chirurgiczno-ortodontycznego

dr n. med. Aleksandra Jaroń

dr hab. n. med. Grzegorz Trybek

Zakład Chirurgii Stomatologicznej, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie

Adres do korespondencji:

dr n. med. Aleksandra Jaroń

Zakład Chirurgii Stomatologicznej

Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie

al. Powstańców Wiekopolskich 72/18

70-111 Szczecin

tel.: 91 466 17 36

e-mail: jaronola@gmail.com

  • Zatrzymane kły – omówienie nieprawidłowości związanej z zaburzeniem wyrzynania
  • Przyczyny retencji kłów – ogólne i miejscowe
  • Przedstawienie postępowania terapeutycznego

Ząb zatrzymany (retentio dentis) stanowi nieprawidłowość zębową dotyczącą czasu wyrzynania się zębów. O zatrzymaniu mówimy wówczas, gdy ząb jest całkowicie uformowany, a od czasu fizjologicznego jego wyrznięcia minęły 2 lata. Zęby mogą być zatrzymane całkowicie (ząb jest w całości otoczony tkanką kostną) lub częściowo (część zęba pokryta jest tylko błoną śluzową)1.

Częstość występowania zatrzymanych kłów górnych wynosi od 0,8 do 4,9%2-5. W 55-75% położone są podniebiennie2,6.

Etiologia

W ostatnich dziesięcioleciach zauważa się nasilanie zjawiska retencji zębów. Wyjaśnieniem tej tendencji wydaje się coraz wyższy poziom higieny, a także rzadsza utrata zębów, podkreślany jest też wpływ braku fizjologicznej atrycji zębów na skutek zmian nawyków dietetycznych. Należy wspomnieć również o etiologii genetycznej retencji zębów, która odgrywa istotną rolę w procesie odontogenezy. Przyczyny zatrzymania zęba można podzielić na miejscowe i ogólne5-11.

Do przyczyn miejscowych zaliczamy (tab. 1):

  • przedwczesną utratę zęba mlecznego
  • obecność przeszkody na drodze wyrzynania (zęby nadliczbowe, zębiaki, torbiele, guzy, blizny kostne)
  • nieprawidłowe położenie zawiązka
  • brak miejsca w łuku zębowym
  • dysproporcję pomiędzy długością łuku a szerokością kła
  • zwężenie lub skrócenie łuku zębowego
  • ankylozę kła
  • nieprawidłową resorpcję jednoimiennego zęba mlecznego
  • urazy okolicy zatrzymanego zęba
  • włókniakowatość dziąseł
  • rozszczepy wyrostka zębodołowego
  • wczesne ortodontyczne cofanie siekaczy w przypadku ich protruzji.

Wśród przyczyn ogólnych zatrzymania zębów należy wymienić:

  • dziedziczne występowanie retencji kłów12
  • niedobory witamin (np. krzywica)13
  • zaburzenia wewnątrzwydzielnicze (np. niedoczynność tarczycy)14
  • wady genetyczne (np. dyzostoza mutacyjna, dysplazje, cherubinizm, zespół Gorlina).

Policzkowe zatrzymanie kła może być spowodowane dysproporcją pomiędzy długością łuku a szerokością korony zęba zatrzymanego. Do podniebiennego jego zatrzymania przyczyniają się braki górnych siekaczy bocznych lub ich nieprawidłowy kształt5-7,9.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Diagnostyka

Diagnostyka zatrzymanego kła2,4 opiera się na badaniu podmiotowym oraz przedmiotowym (badanie stomatologiczne: ocena obecności kła w jamie ustnej oraz palpacyjne badanie [...]

Klasyfikacje zatrzymanych kłów w szczęce

Klasyfikacje zatrzymanych kłów w szczęce umożliwiają ustalenie stopnia retencji oraz określenie najlepszej metodyki przebiegu procedury chirurgicznej. Autorzy publikacji posługują się różnymi [...]

Podsumowanie

Prawidłowe sklasyfikowanie położenia zatrzymanego kła pozwala zaplanować najbardziej optymalną procedurę postępowania chirurgiczno-ortodontycznego pacjenta oraz przewidzieć w pewnym stopniu jego efekty. W [...]

Do góry