Rycina 15. Zdjęcie RTG – integracja biomateriałów po miesiącu od zabiegu

Po 3 miesiącach śrubę gojącą odkręcono, uwidoczniając doskonałe przygotowanie dziąsła do osadzenia korony protetycznej. Pobrano skan wewnątrzustny i zdecydowano o wykonaniu laboratoryjnej korony tymczasowej przykręcanej (ryc. 16, 17).

Rycina 16. Korona tymczasowa przykręcana, widok z boku

Rycina 17. Korona tymczasowa przykręcana, widok z góry

Po osadzeniu korony pacjentka użytkowała ją przez następne 6 miesięcy. W międzyczasie nie zgłaszała żadnych dolegliwości. Po tym czasie ponownie skontrolowano zaadaptowanie tkanek miękkich (ryc. 18) oraz sytuację radiologiczną (ryc. 19). Obraz kliniczny pozwalał na wykonanie skanu wewnątrzustnego pod koronę ostateczną (ryc. 20).

Rycina 18. Zaadaptowanie tkanek miękkich do korony tymczasowej

Rycina 19. Kontrolne zdjęcie RTG podczas użytkowania korony tymczasowej

Rycina 20. Scan Post – skanowanie pod koronę ostateczną

Wraz z koroną ostateczną wykonano łącznik indywidualny z tlenku cyrkonu. Materiał ten zapewnia bowiem większą estetykę, anatomiczny kontur dziąseł i ich naturalny wygląd¹¹. Co jednak szczególnie istotne w opisywanym przypadku, powierzchnia tlenku cyrkonu wykazuje mniejszą akumulację płytki bakteryjnej w porównaniu z tytanem¹². Po miesiącu od osadzenia korony pacjentka zgłosiła się na kontrolę pracy protetycznej (ryc. 21-23), a następnie odbyła wizytę kontrolną po kolejnych 3 miesiącach. Stan tkanek miękkich (ryc. 24-26) i obraz radiologiczny (ryc. 27) pozostawały bez zastrzeżeń.

Rycina 21. Korona ostateczna miesiąc po osadzeniu, widok z góry

Rycina 22. Korona ostateczna miesiąc po osadzeniu, widok z boku

Rycina 23. Korona ostateczna miesiąc po osadzeniu, widok z przodu

Rycina 24. Korona ostateczna 4 miesiące po osadzeniu, widok z boku

Rycina 25. Korona ostateczna 4 miesiące po osadzeniu, widok z góry

Rycina 26. Korona ostateczna 4 miesiące po osadzeniu, widok z przodu

Rycina 27. Obraz radiologiczny okolicy implantu, 4 miesiące po osadzeniu korony ostatecznej