Każdy chirurg powinien proponować najlepszą z możliwych dróg dostępu do chorego narządu w jamie brzusznej. Wymaga to znajomości wszystkich współczesnych technik operacyjnych.

Operacje wycięcia wyrostka robaczkowego z powodu jego zapalenia należą do często wykonywanych zabiegów chirurgicznych. W Stanach Zjednoczonych jest to druga wśród najczęściej wykonywanych operacji na przewodzie pokarmowym. Przyjęło się także, że jest to jedna z pierwszych operacji wykonywanych przez młodych rezydentów w trakcie specjalizacji chirurgicznej.

W ostatnich trzech dekadach w chirurgii nastąpił niezwykle dynamiczny rozwój technik małoinwazyjnych. Rewolucję laparoskopową spowodowało wprawdzie wprowadzenie techniki laparoskopowej do leczenia kamicy pęcherzyka żółciowego i jej powikłań, ale współcześnie nie ma już operacji w obrębie jamy brzusznej, której nie można byłoby przeprowadzić laparoskopowo.

Początek badań ery chirurgii laparoskopowej polegał na ocenie wstępnych wyników operacji przeprowadzonych tą metodą, rejestracji wszelkich możliwych powikłań wynikających z zastosowania nowej techniki, takich jak uszkodzenia narządów wewnętrznych przez trokary wprowadzane bez kontroli wzroku oraz powikłań wytwarzania odmy otrzewnowej i działania użytego do niej gazu – dwutlenku węgla. Technikę laparoskopową porównywano z klasyczną techniką otwartą, uwzględniając czas operacji, jej koszty, długość ran mierzoną w centymetrach, a nieco później gojenie tych ran oraz ryzyko powstania przepuklin pooperacyjnych. Obecnie, gdy operacje laparoskopowe stały się rutynowym postępowaniem na nowoczesnych oddziałach chirurgicznych, współczesne badania zmierzają w kierunku opracowywania nowych technik operacyjnych dążących do dalszej minimalizacji urazu operacyjnego, a także wpływu wybranej techniki operacyjnej na immunosupresję, co bezpośrednio przekłada się na ryzyko rozwoju zakażeń pooperacyjnych oraz wyniki onkologiczne operacji. Nowe małoinwazyjne techniki operacyjne pozwoliły także na większą radykalizację operacji wykonywanych z powodów onkologicznych, przy zachowaniu ich wszelkich standardów, a jednocześnie znacznie większej precyzji wynikającej z lepszej wizualizacji pola operacyjnego. Sam bowiem zestaw laparoskopowy powiększa obraz operacyjny 8-12-krotnie, a stosowane narzędzia z końcówkami roboczymi o średnicy 6-8 mm umożliwiają większą precyzję operowania.

Rozwojowi technik małoinwazyjnych towarzyszy także rozwój narzędzi służących zapewnieniu hemostazy, co dodatkowo ograniczyło towarzyszące operacji krwawienia i spowodowało mniejsze zużycie preparatów krwi, zmniejszyło też immunosupresję wynikającą...