prof. dr hab. n. med. Mariusz Frączek

Szanowni Państwo, Drogie Koleżanki i Drodzy Koledzy!

Postanowiłem rozpocząć wstęp do nowego wydania „Chirurgii po Dyplomie” od omówienia nowo wprowadzonych przepisów, które mogą niektórym z Państwa wydłużyć drogę do specjalizacji.

Proszę o uważne przeczytanie: Pierwszego maja 2017 roku weszły w życie znowelizowane w 2015 roku przepisy o zawodach lekarza i lekarza dentysty dotyczące kształcenia podyplomowego. Nowe przepisy dotyczą w szczególności przygotowania do Lekarskiego Egzaminu Końcowego (LEK) oraz Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego (PES). Zgłoszenia zamiaru przystąpienia do egzaminów można teraz dokonać tylko za pośrednictwem Systemu Monitorowania Kształcenia (SMK). Najpierw należy założyć konto w SMK oraz uzyskać potwierdzenie tożsamości (opcjonalnie kwalifikowany podpis elektroniczny, podpis potwierdzony profilem zaufanym ePUAP lub przez Okręgową albo Naczelną Izbę Lekarską). Najważniejsze na tym etapie jest uzyskanie potwierdzenia realizacji szkolenia. Komplet wydrukowanych dokumentów (tak jak poprzednio wraz z książeczką specjalizacyjną) ma trafić do Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego, któremu przysługują ustawowe dwa tygodnie na sprawdzenie dokumentów. Po tym okresie dokumenty kandydata na specjalistę przesyłane są w formie papierowej do konsultanta krajowego, który ma dwa tygodnie na podjęcie decyzji o dopuszczeniu do egzaminu specjalizacyjnego. Dokumenty od konsultanta przesyłane są do macierzystego Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego, a kandydat zawiadamiany jest przez system SMK o decyzji konsultanta krajowego. Kolejnym krokiem w przypadku dopuszczenia do egzaminu jest złożenie w SMK wniosku adresowanego do dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych. Oznacza to – jak możemy przeczytać w materiałach Ministerstwa Zdrowia – że „przy maksymalnym wykorzystaniu wskazanych terminów ustawowych proces uzyskania potwierdzenia zrealizowania szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji może trwać ponad miesiąc”. W sesji jesiennej 2017 wnioski składa się od 1 maja do 31 lipca. Kończąc zatem specjalizację w czerwcu (a tak się dzieje najczęściej), mamy niewielkie szanse na przystąpienie do egzaminu w sesji jesiennej. Nie poruszam tego tematu, aby krytykować nowy system będący hybrydą przepływu dokumentów papierowych i ich elektronicznej rejestracji. Zdaję sobie sprawę, że początki zawsze są trudne, i wierzę, że w niedługim czasie dopracujemy się dobrze działającego systemu elektronicznego. Zwracam jedynie uwagę zainteresowanych, że jeśli nie zdążą ze złożeniem dokumentów, to będą zdawać egzamin w kolejnej sesji. Nie będą już rezydentami, a kto zatrudni lekarza po rezydenturze bez specjalizacji?

Dziewiętnastego maja 2017 roku odbyło się posiedzenie zespołu konsultantów krajowych z dyscyplin zabiegowych i konsultantów wojewódzkich w dziedzinie chirurgii ogólnej. Podstawowym problemem omawianym z inicjatywy prof. Grzegorza Wallnera, konsultanta krajowego w dziedzinie chirurgii ogólnej, były projekty zmian dotyczących szkolenia specjalizacyjnego w chirurgii. Upraktycznienie szkolenia, znacznie dłuższe szkolenie na symulatorach, wprowadzenie kryterium celu zamiast kryterium czasu dotychczas wyznaczającego ramy szkolenia. W tej kwestii gorąco popieram prof. Wallnera, który dąży do wyznaczenia priorytetów, nawet odległych, jeśli wziąć pod uwagę obecne możliwości finansowe i organizacyjne.

Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy, zespół redakcyjny „Chirurgii po Dyplomie” ma zaszczyt zaprezentować różnorodne artykuły umożliwiające poszerzenie wiadomości i uporządkowanie wiedzy o diagnostyce i leczeniu schorzeń chirurgicznych.

Udar mózgu to druga przyczyna zgonów i pierwsza przyczyna niepełnosprawności. Nawet 1/4 udarów jest spowodowana zwężeniem światła tętnicy szyjnej wewnętrznej. W związku z powszechnością tego schorzenia poprosiłem prof. Nazarewskiego i prof. Nawrota o przygotowanie artykułu „Udrożnienie tętnicy szyjnej wewnętrznej” w ramach cyklu „Jak ja to robię”. Bogato ilustrowany, ze znakomitymi komentarzami, materiał jest w moim przekonaniu cenną lekcją, zwłaszcza dla młodych chirurgów.

Konieczność badań przeglądowych u chorych po resekcji jelita grubego z powodu raka jest niezaprzeczalna. Jednocześnie wiele oddziałów chirurgicznych nie prowadzi pooperacyjnego nadzoru nad chorymi. Częstość występowania przerzutów do wątroby, jak podają autorzy artykułu „Leczenie przerzutów raka jelita grubego do wątroby”, w ciągu 5 lat obserwacji wynosi około 50%. Gorąco zachęcam do przeczytania artykułu przygotowanego przez zespół Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej WUM.

Do tematu owrzodzeń goleni jako powikłania przewlekłej choroby żylnej powracamy co pewien czas. Tym razem przedstawiamy artykuł przygotowany przez pracowników Katedry i Kliniki Chirurgii Naczyń i Angiologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie pod kierunkiem prof. Tomasza Zubilewicza zatytułowany „Owrzodzenie żylne goleni”.

Choroby rzadkie zgodnie z definicją to choroby, które dotykają nie więcej niż 5 na 10 tys. osób. Niemniej poświęca się im coraz więcej uwagi. Są trudne do rozpoznania i leczenia m.in. właśnie ze względu na rzadkość występowania. Niewątpliwie wrzód samotny odbytnicy spełnia kryteria choroby rzadkiej. Artykuł o tej tematyce przygotował dla państwa zespół III Kliniki Chirurgii Ogólnej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

W dziale prawnym dr Jarosław Drozd zadaje kolejne trudne pytanie „Czy pomyłka lekarza to błąd medyczny?”

Drodzy Czytelnicy, zbliża się okres wakacji. W imieniu redakcji życzę Państwu wspaniałego urlopu i prawdziwego wypoczynku.