• aktywna obserwacja:
    • stosowana, gdy guzki są łagodne, nie powiększają się i nie dają objawów
    • obejmuje regularne badania USG i kontrolę stężenia TSH
    • stanowi dobrą opcję dla pacjentów bez objawów uciskowych i z małym ryzykiem wystąpienia nowotworu
  • leczenie farmakologiczne:
    • stosowane w przypadku towarzyszącej niedoczynności lub nadczynności tarczycy
    • leki tyreostatyczne lub lewotyroksyna mogą pomóc w regulacji funkcji gruczołu tarczowego
    • nie wpływa bezpośrednio na zmniejszenie guzka, ale może stabilizować jego rozwój
  • terapia radiojodem (131I):
    • jest skuteczna szczególnie w przypadku wola toksycznego lub autonomicznych guzków
    • powoduje zmniejszenie objętości tarczycy i jej aktywności hormonalnej
    • może prowadzić do niedoczynności tarczycy wymagającej późniejszej substytucji hormonów
  • małoinwazyjne techniki zabiegowe:
    • ablacja termiczna (np. falą o częstotliwości diadynamicznej [RFA – radiofrequency ablation], mikrofalowa [MWA – microwave ablation], laserowa [LA – laser ablation])
    • stosowane przy łagodnych, objawowych guzkach
    • zabieg wykonywany ambulatoryjnie, w znieczuleniu miejscowym, bez konieczności znieczulenia ogólnego
    • wiążą się z mniejszym ryzykiem powikłań i krótszym czasem rekonwalescencji.

Jeśli guz powoduje objawy uciskowe, szybko rośnie lub istnieje podejrzenie złośliwości, leczenie operacyjne nadal pozostaje najskuteczniejszą opcją. W wybranych przypadkach (szczególnie przy łagodnych zmianach) można jednak rozważyć mniej inwazyjne postępowanie.

Do góry