W ostatnich latach obserwuje się wykorzystywanie laserów w terapii KP15. Laseroterapia jest możliwa zarówno u osób dorosłych, jak i dzieci, przy czym należy wziąć pod uwagę poziom lęku czy bólu odczuwanego przez pacjentów, a także obraz kliniczny choroby19. Procedury te wymagają doboru odpowiednich technik i parametrów indywidualnie dla każdego pacjenta. Laser neodymowo-yagowy dzięki długim wiązkom dociera do głębiej położonych struktur, takich jak mieszki włosowe, powodując ich destrukcję. Doprowadza do redukcji czopów rogowych15, a działając na melaninę, wywołuje rozpad melanosomów, co poprawia pigmentację skóry20. Laser ten wpływa także na zmniejszenie rumienia oraz stymulację produkcji kolagenu w obrębie skóry właściwej, dzięki czemu przyczynia się do poprawy jej struktury15. Dołączenie miejscowych środków keratolitycznych z mocznikiem doprowadza do zmniejszenia pozapalnej hiperpigmentacji6. Laser frakcyjny CO2 powoduje odparowanie powierzchownych warstw skóry wskutek oddziaływania na wodę zlokalizowaną wewnątrzkomórkowo. W sposób kontrolowany podgrzewając głębsze warstwy skóry, przyczynia się do produkcji nowego kolagenu21. Użycie tego rodzaju lasera w terapii KP poprawia stan kliniczny nawet u 70% pacjentów15, wpływając głównie na strukturę skóry6,22. Natomiast pulsacyjny laser barwnikowy, powodując apoptozę komórek nabłonka naczyniowego, redukuje rumień towarzyszący rogowaceniu mieszkowemu. Przeciwwskazaniami do zabiegów laseroterapii są przede wszystkim: padaczka, stosowanie leków światłouczulających, toczeń rumieniowaty układowy oraz opalenizna w obrębie obszaru zabiegowego23. Najczęstsze powikłania zabiegów laserowych obejmują rumień oraz zaburzenia pigmentacji15.

Podsumowanie

KP jest częstą, łagodną chorobą skóry przebiegającą z powstawaniem drobnych grudek okołomieszkowych. Mimo asymptomatycznego przebiegu powoduje obniżenie jakości życia pacjentów, co wynika z nieestetycznego wyglądu. Biorąc pod uwagę, że KP może współistnieć z innymi chorobami, należy zawsze przeprowadzić dokładny wywiad i badanie przedmiotowe, a w razie potrzeby rozszerzyć diagnostykę w celu poszukiwania schorzeń towarzyszących. Emolienty, miejscowe preparaty keratolityczne i retinoidy wykazują jedynie częściową skuteczność. Możliwe jest również zastosowanie laseroterapii. Łączenie kilku rodzajów terapii może być koniecznie w celu uzyskania satysfakcjonującego efektu terapeutycznego.

Do góry