29-letnia pacjentka została przyjęta do Kliniki Diabetologii i Chorób Przemiany Materii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi z powodu dekompensacji cukrzycy pod postacią częstych hipoglikemii. Epizody zdarzały się prawie codziennie, chora nie odczuwała objawów prodromalnych, kilkakrotnie z tego powodu straciła przytomność. W prowadzonej ambulatoryjnie samokontroli stężenia glukozy wynosiły od 36 mg/dl do około 400 mg/dl.

Pacjentka choruje na cukrzycę typu 1 od 10 lat (od 19. r.ż.), od początku jest leczona insuliną – ostatnio preparatami analogów insuliny: aspart (w dawkach 6-7 j. przed posiłkami) oraz glargina (18 j. około godziny 22). Wysokość dawki doposiłkowej insuliny szacowała nieprecyzyjnie, pomimo zalecenia nie stosowała diety wymiennikowej, gdyż, jak twierdzi, jej skrupulatne przestrzeganie w przeszłości nie przyniosło oczekiwanych rezultatów.

Do tej pory nie stwierdzono u pacjentki przewlekłych powikłań cukrzycy o charakterze mikroangiopatii ani makroangiopatii. Leczy się natomiast z powodu niedoczynności tarczycy w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia tarczycy typu Hashimoto (przyjmuje preparat L-tyroksyny w dawce dobowej 25 μg), w przeszłości przebyła gruźlicę. Ponadto w wywiadzie cztery lata wcześniej (podczas wcześniejszej hospitalizacji z tego samego powodu) wysunięto podejrzenie celiakii z uwagi na znacznie podwyższone miano swoistych przeciwciał przeciw transglutaminazie tkankowej oraz przeciw endomyzjum – chora pomimo zalecenia nie zgłosiła się na dalszą diagnostykę gastroenterologiczną. Nie była do tej pory w ciąży, jest w trakcie diagnostyki z powodu podejrzenia zespołu policystycznych jajników.

Pracuje jako ekspedientka, praca na dwie zmiany. Pali około 15 papierosów dziennie, neguje stosowanie innych używek. Pacjentka nie podaje żadnych dolegliwości, czuje się dobrze. Masa ciała stabilna.

W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych odchyleń od stanu prawidłowego, ciśnienie tętnicze 110/70 mmHg, tętno 76/min, masa ciała 60,4 kg, wzrost 175 cm (BMI 19,7 kg/m²). W wykonanych badaniach dodatkowych stwierdzono prawidłowe wyniki badania ogólnego moczu (nie stwierdzono mikroalbuminurii), lipidogramu i funkcji nerek, jonogram prawidłowy. W badaniu morfologii krwi z odchyleń nieznacznego stopnia niedokrwistość normocytarna niedobarwliwa (Hb – 10,7g/dl, MCV – 80 fl, MCH – 24,7 pg, MCHC – 31g/dl), oznaczony poziom żelaza – 5,0 μmol/l (norma 10,7-32,2 μmol/l), całkowita zdolność wiązania żelaza – 65,8 umol/l (norma 44,8-67,2 umol/l). Ponadto HbA_1c – 7,6 proc., TSH – 2,83 μIU/ml. Krzywa EKG prawidłowa.