BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Praktyka kliniczna
Insulinoterapia u chorych żywionych dojelitowo
Lek. Paweł Szczepaniec1
Lek. Katarzyna Górnik1
Lek. Aneta Brot1
Lek. Katarzyna Szewczyk-Bialik1
Lek. Michał Kiedrzyński1
Dr n. med. Iwona Lewińska1
Dr n. med. Grażyna Kulig2
Dr n. med. Marek Kunecki3
Stany zapalne trzustki oprócz zespołu złego wchłaniania jelitowego powodują upośledzoną tolerancję glukozy lub jawną cukrzycę, występującą u 10-35 proc. chorych. Współistnienie zaburzeń trawienia, wchłaniania i upośledzenie apetytu przyczyniają się do niedożywienia, a nawet wyniszczenia. Przebieg cukrzycy u takich chorych cechuje się skłonnością do hipoglikemii związanej z niedoborem glukagonu, unikaniem posiłków, zaburzeniami wchłaniania. W leczeniu cukrzycy ze względu na deficyt wydzielania insuliny przez uszkodzoną trzustkę rzadko można zastosować doustne leki hipoglikemizujące, a insulinoterapia powinna być zindywidualizowana.
Jak uniknąć niedożywienia
W ciągu ostatnich 10 lat zmienił się sposób żywienia chorych z zapaleniem trzustki. Wykazano, że zachowanie funkcji przewodu pokarmowego w czasie choroby ma równie duży wpływ na końcowy rezultat leczenia, jak ograniczenie stymulacji trzustki w trakcie resorpcji nacieku zapalnego. Obecnie zalecanym sposobem żywienia chorych na ciężkie ostre zapalenie trzustki (OZT) jest żywienie dojelitowe przez zgłębnik nosowo-jelitowy wprowadzony do jelita czczego poniżej więzadła Treitza. Dzięki takiemu postępowaniu udaje się złagodzić przebieg choroby, zmniejszyć stres oksydacyjny i poprawić stan ogólny chorego. W przewlekłym zapaleniu trzustki taka metoda żywienia pozwala uniknąć wyniszczenia organizmu związanego z zespołem złego wchłaniania oraz zmniejsza dolegliwości bólowe.
Drugą grupą pacjentów, u których zastosowaliśmy żywienie dojelitowe, byli chorzy z chorobą nowotworową, w przebiegu której doszło do niedrożności przewodu pokarmowego, co wymusiło wykonanie zespolenia omijającego naciek nowotworowy. W takiej sytuacji żywienie dojelitowe przez gastrostomię lub ileostomię staje się jedyną formą zapobiegania rozwojowi niedożywienia białkowo-kalorycznego. Niniejsza praca przedstawia kilka przypadków pacjentów z zapaleniem trzustki oraz przypadek chorego z nowotworową niedrożnością przewodu pokarmowego, u których współwystępowała cukrzyca. Z uwagi na stan kliniczny wymagali zastosowania żywienia dojelitowego oraz zindywidualizowanej insulinoterapii.
Opisy przypadków
1. 51-letnia chora przyjęta na oddział chirurgii z powodu ciężkiego ostrego zapalenia trzustki.
W czasie pobytu na oddziale wykryto cukrzycę wtórną (HbA1c 6,26 proc.). Żywiona początkowo pozajelitowo, następnie po ustabilizowaniu stanu włączono żywienie dojelitowe sondą nosowo-żołądkową. Ze względu na wysokie wartości glikemii zastosowano ci...
